É bo que as institucións espallen polo mundo adiante as obras, o legado dun país e que, ó mesmo tempo, sexan coma un pequeno territorio do mesmo. Galicia sempre presumiu dos seus Centros Galegos ou das súas Casas de Galicia por todo o planeta. Tiveron o seu aquel, a súa importancia o Centro Galego de Bos Aires e o da Habana, creo recordar. Ata o de Madrid foi unha institución a seguir. Foi. Nunca mellor dito. Agora a Casa de Galicia en Madrid, en vez de entregarse a asuntos serios sobre a nosa terra, amósalle orgullosa ós galego-madrileños parolas, conferencias, charlas, reunións, xuntanzas sobre as revistas do corazón. Aí é nada! A Casa de Galicia en Madrid é agora mesmo coma a Tele 5! O que nos faltaba! Emporiso, non é ningunha broma os case un millón de euros que custa anualmente o seu mantemento (e que pagamos nós) para facer estas chorradas. Lembro aquela publicidade que chegou a ter abondo éxito chamada “Galicia Calidade”; que pasa hoxe a eventos sobre os ruxerruxes sentimentais. Outra trapallada: hai empregados 13 persoas... para nada.
