Qué tarde! Que tarde máis espléndida! Moi apta para aproveitala. Aproveiteina. Fun ler por xunto ó Barbañica e daba gusto. Gusto o paseo e gusto a lectura. E iso que estou lendo un libro que esgota un chisco; ten parágrafos tan longos que estou desexando chegar a un punto e á parte para acougar un cachiño; aínda que só sexa para mirar cara á diante, non vaia ser que choque contra obstáculos humanos ou materiais. Que tarde... case de verán. E atopámonos en pleno febreiro. Pero xa sabemos que o tempo non é como era. Pero non nos estrañemos; tampouco a xustiza é como debería ser.
Vaiche boa! Moitas cousas non son como eran. Nin son como serán. É que o tempo pasa e todo cambia... menos a xustiza. Esta tira sempre para adiante, ou sexa, pola mesma dirección. Tampouco fai falta dicir cal é esa dirección. Sei que sodes listos. Hai algúns que son listos, pero disimúlano moi ben e fan coma que non entenden e pensan que a xustiza non é cega. Como vai ser cega se sabe ben a quen lle imparte sentenza!
