Neste ano que xa marcha para a historia, para a lenda, a maxia das palabras de Carlos Casares alagou as casas do saber, do coñecemento, da Limia das augas.
Habelencioso tecelán de historias, tecidos novos de son para tornar a forza do solleiro bravo, cobertores mornos da cor do aire para abrigar a alma nas horas de invernía, sedas de delicadas voces para axotar os medos negros do nada.
O troupoloutro do tear pon na imaxinación do rapaz cabalgar afastado de cabalos que escapan dos fuxidos da noite destemida polos camiños de auga. A trama de fíos vai e vén na mao dilixente que soña intrigas e misterios no liñar florido das letras.
No fiadeiro do vento que convocan os trasnos dos altos bailan contos do agarrado á luz nerviosa da pabesa. No tallo redondo gusta de sentar o tempo cos moradores da luzada para contemplar a pasaxe fascinante da existencia. Fóra, hai un luar namorado que forma sombras que non paran de brincar polas canellas, mentres as ras acróbatas das pozas desafían os galos de traer o día que cantan nos tellados.
Docentes e escolares da chaira alta atenden ao repenicar dos sinos da palabra encantada, verba fecunda que anima os mazadoiros da conversa e da lembranza, que abre a porta de palla da casa da memoria onde acougan os enigmas da condición humana.
Fabulosa semente creativa, a liñaza dos relatos do escritor limiao faise beleza verde e azul na terra branca agradada, que propicia abondosa arriga de plantas, que se han de enlagar nas lagas da recreación pausada.
Feliz iniciativa do Centro de Cultura Popular do Limia, do Museo da Limia e da Fundación Carlos Casares, para estender nos tendais das escolas, das aulas, os vistosos lenzos verbais do xenial fabulador da vila.
En todos os centros educativos da terra plana fíanse madeixas de falas claras para tecer evocadores panos amorosos que engalanan de utopía as paredes da casa.
Outros moitos creadores veñen acrecentar a fascinación dos mundos soñados que se materializa en nova oferta da revista Lethes, que leva as verbas ilusionadas ás paraxes dos mananciais máxicos a onde se achegan a beber os sentimentos.
Voan bolboretas de estima e gratitude para o artista que nos teceu con arte ancestral fantástico toldo de agarimo co que nos amparar da intemperie existencial.
En Vilar de Santos, o Museo da Limia, que garda as palabras da terra, da tradición, acolle a entrega de agasallos e diplomas que recoñecen as creacións premiadas no certame que conmemora o décimo aniversario do pasamento do extraordinario tecelán de historias, que conta que experimentou a marabilla de andar con pés de la polas rúas e prazas de cristal da cidade acuática de Antioquía.
