Marlis González: "Un opositor debería dedicar máis tempo ao coidado físico e mental"

Acreditada en coaching polo Colexio Oficial de Psicólogos de Madrid e funcionaria do Corpo de Xestión de Administración del Estado, esta ourensá, nada na capital venezolana, achega no seu libro “Coaching para opositores” consellos, técnicas e recursos para aspirar a un posto da administración pública e non saír malparado no intento. Que diferencia o coaching da psicoloxía? É unha metodoloxía cuxos intrumentos proveñen da psicoloxía, pero aplicándoas ao acadamento de metas concretas. Comezou a empregarse na sección de recursos humanos das grandes empresas multinacionais para a levar mellor a dirección de equipos e para ter mellor rendemento dentro da organización. Agora é aplicable a obxectivos enfocados cara a un cambio de vida, como pode ser a vía da oposición. Porén, non é un proceso psicoterapéutico: non se trata de cambiar o comportamento, senón de identificar, calificar e establecer metas, visualizar os logros no futuro e saber que obstáculos hai no camiño cara á súa ambición, como poden ser a ansiedade, os medos ou os bloqueos. Cal é a mellor maneira de abordar os estudos? Cómpre ter todo moi ben compartimentado: establecer unhas horas para o traballo ou para a familia e outras tantas para preparar as oposicións. Se un mestura estas facetas, ao final nin estuda nin concilia con outras obrigas; así, isto leva á ansiedade e á culpabilidade, que van restando enerxía pouco a pouco. Se existen outras responsabilidades fóra dos estudos, non queda outra que dividir o día a día en compartimentos completamente estancos. Por suposto, sempre hai que dedicar tempo aos coidados físico e mental, ou sexa, realizar actividades que movan o corpo e a mente, ademais dalgunhas técnicas de relaxación. Que disruptores afectan máis aos opositores? Están, primeiro, os externos, que serían todas as obrigas de traballo e familia, de telos, e, nestes tempos, os “cacharritos” como o móbil e as redes sociais. Logo están os disruptores mentais: normalmente os seres humanos falamos continuamente con nós mesmos, dicindo cousas que non emitimos cara fóra. No caso dun opositor, debe planificar tendo en conta que van xurdir pensamentos intrusivos negativos cada vez que aparece unha dificultade ou comete un fallo, polo que debe loitar por continuar e facer exactamente o contrario. Cómpre ter un grupo de estudo? Cando eu opositaba, xuntabámonos na miña casa nalgo semellante a unha terapia de grupo, pero ás veces só lograbamos crear dúbidas. Con todo, ter o apoio de compañeiros non é obrigatorio. Está ben como complemento para descargar e relaxarse, pero recomendaría que non fosen personalidades moi contrapostas no que unha persoa dirixa aos demais. Que hai que facer de non asegurar praza? O mesmo que se un aprobase: esquecelo todo, descomprimir e quitar de enriba todo o cansanzo e o estrés acumulados. Xa máis tranquilo, o mellor é reflexionar se realmente a carreira na administración pública é o máis conveniente e, en caso de retomar os estudos, se cómpre renovar os esforzos ou, se acaso, dosificalos.