Parroquia de Cristo Rey, nas Lagoas

A populosa barriada coñecida como As Lagoas tivo o seu orixe no solar ocupado polo antigo depósito de lixo da cidade de Ourense e, máis tarde, por diversos lugares dedicados ao esparexemento, a saúde mailo ocio: tabernas, centro sanitario, campo de fútbol, fincas e pequenas construcións familiares tiveron acubillo neste rústico solar situado moi preto do vello río Miño mailo Loña, acollendo diversos edificios construídos en réxime de cooperativas ou vivendas de carácter social para posteriormente albergar, no ano 2009, un total aproximado de 4.500 habitantes. No 1959, seguindo o postulado dun plan urbanístico local, tentouse atender ás necesidades urxentes tanto de tipo relixioso como social da nova e crecente barriada polo que, tanto o Concello de Ourense como os veciños da mesma, decidiron erixir un novo centro parroquial, a pesares inicialmente do inconveniente ocasionado pola proximidade da igrexa da Asunción, polo que a Comisión Municipal Permanente, a instancia do “Instituto de Promoción Pública de la Vivienda”, aprobou, no ano 1982, a oportuna concesión de licencia para a ergueita dun novo templo deseñado respectivamente polos arquitectos Luís Garayzábal Enjuto, e Luís Chao Gómez autor, o primeiro, da obra do hospital Santa María Nai, da nova e orixinal Comisaria de Policía, co seu heliporto, así como o coñecido balneario de Laias, celebrándose a primeira misa no recinto relixioso o día 7 de outubro do ano 1984. O novo recinto, moi acorde cos preceptos emanados do Concilio Vaticano II, creouse con idea multi-confesional, sendo posteriormente convertido só en templo relixioso cristián. Caracterízase pola ergueita a base de modernos materiais: ferro, formigón e cemento á vista. Posúe unha sinxela fachada rectangular enmarcada por ambas orelleiras laterais oblicuas estando o seu centro triangular rematando no seu terzo superior, cunha estratéxica cruz de ferro, destacando sobre a porta de acceso principal un medallón oxival decorado cun relevo do titular do templo: Cristo Rey. Un amplo vestíbulo da acceso ao ancho interior, semicircular, de planta única decorado con tarima de madeira, iluminado por unha espectacular ventá acristalada con forma de cruz. Sobre vestíbulo de acceso corre unha ampla tribuna. O interior resulta moi interesante tanto pola súa construción estética como austera. Preside o templo no presbiterio unha talla do Crucificado, obra do coñecido escultor Acisclo Manzano. A igrexa revestida no seu interior con madeira e cortiza adopta diversas formas rectangulares que fan resaltar os varios ornamentos maiormente elaborados con ferro forxado, madeira, cemento e pedra ademais de varios deseños de José Luís de Dios. OS DATOS Coordenadas 42º 20,47´ 3” N 7º 51´26, 3” W. Situación Luís Trabazos, nº 3. Datos Construción datada no ano 1983. Características Edificación, no inicio do seu deseño cunha idea multi-confesional, de estética austera, conforme aos ditados do Concilio Vaticano II. Elementos destacados Crucificado do presbiterio, copia da morena talla románica sedante da Nosa Señora de Torreciudad, Huesca; Virxe de vestir barroca procedente da cércana capela de Portovello, portando ao Divino Neno; imaxe de santa Rita ademais de diversas tallas en madeira. Natureza Na zona axardinada a carón do templo consérvase un “árbore perennifolio”: Quercus Suber, en galego, sobreira ou corticeira, dunha altura aproximada de 22 metros cun perímetro 7´30, catalogado como árbore senlleiro de Galicia. Estado de conservación Bo. Servizo Parroquia de culto cristián. Casa parroquial anexa. Titularidade Diócese de Ourense Párroco Emilio Rodríguez Álvarez. Cércana ermida de Portovello, de propiedade do Concello de Ourense, cedida á asociación veciñal da zona.