Seica anda o persoal un tanto algeirado entre os que queren que a RAG ditamine a esclusividade do termo “polbo” e as que defenden a inclusión, no diccionario da fala galega, do termo “pulpo”, pola cantidade de xente que o emprega a cotío.
Si nos fixamos en academias que teñen un funcionamento contrastado no eido linguístico, como a Real Academia Española, vemos que as verbas novas que se incorporan ó dicionario son as que a citada academia considera que son merecentes de selo, polo tempo e a importancia do seu uso na rúa ien determinados medios de comunicación.
A Real Academia Galega, pola contra, fai o proceso ó revés. Primeiro “inventa” verbas como grazas, baralla, proxecto, traxectoria, arraianos, cuxo, etc.; méteas no acervo oficial como de uso obrigadom, e despois, recuncando “ad nauseam”, todolos fideles segidores do oficialismo rampante adscríbense ó ditamen oficial e contribúen con todo entusiasmo á desfeita do galego. Supoño que a determinación da RAG niste caso, de habela, vai ser unha decisión salomónica pra contentar a todos, e mais tamén por ser a mais lóxica: incluír os dous termos paritariamente.
Deixando a un lado que polbo é (ou era) o nome que lle da a xente da costa e pulpo a do interior, coma coensecoencia lóxica de que polvo é o nome antes de ser pescado, e pulpo, despois de selo -igual que é peixe no mar, e pescado en terra-, e sin entrar no tema de que os dous son enxebremente galegos e que se non poden determinar con certeza argumentos de antigidade, non debería ser un atranco tér os dous termos, do mesmo xeito que o non hai pra ter Pepe e Xosé, ou xou ba e parrocha, ou rabada e peixe sapo, etc. Da a impresión de que moita xente gosta da discusión. Menos mal que, tal como eu o vexo, a RAG, en contra do seu costume, vai deixar contentos a todos.
