COB

Moncho, un hombre de club

photo_camera Abajo a la izquierda, como utillero del COB de los 'Jackson Five'.

El utillero del COB cumple 25 años en el equipo y afirma que "nunca vivín unha tempada con tanta implicación da cidade"

Es sin lugar a dudas, una de las figuras más reconocibles de la historia del COB. Moncho Vázquez, el único e irrepetible utillero del equipo, ha sido desde confidente hasta traductor improvisado de jugadores extranjeros en el equipo.

Nada se le ha resistido a este ya emblema del Club Ourense Baloncesto desde su llegada en el debut en la ACB, en la campaña 89-90.

De aquellos años, los primeros conviviendo a diario con jugadores profesionales recuerda que "ó principio pensaba que serían doutra forma. Ten en conta que os xogadores que viñan o COB tiñan un recorrido e moitos un palmarés impresionante pero sorprendéronme. Naqueles anos convertímonos nunha grandísima familia e teño un recordo moi especial de todos eles. Hai anécdotas de todo tipo pero algunhas non se poden contar", recuerda emocionado.

En sus más de 25 años dentro del club, el afable Moncho recuerda con especial cariño a uno de ellos, casualmente americano. "Os xogadores estranxeiros sempre foron máis vivos, facían por entenderse a pesar da barreira do idioma incluso cando parecía que había un americano o día, cambiabamos constantemente, cheguei a quedarme sen roupa para darlles (suelta una carcajada). Para min o máis especial de tódolos xogadores que pasaron en todo este tempo polo COB é Howard Wood. Fixémonos grandes amigos desde o comezo e descubrín que era unha persoa tan grande como o seu tamaño (se ríe). Imaxínate a nosa amizade que chegou a vir a facer a vendima comigo e tamén a embotellar. Foi o máis especial".

Sabonis, el mejor jugador

En el caso opuesto, en el de los rivales la respuesta es rápida y concisa. "Sabonis. Era espectacular, a xente non ten idea do que era ese xogador. Era enorme, facía de todo e inda por riba era un líder. Acórdome que cando viñeron a xogar aquí nin sequera entrenaron e cando marchaban fixeron una aposta. Puxeron cartos no medio da pista e apostaron a que non era capaz de anotar de canasta a canasta. Pois ben, cando soltou o balón xa comezou a caminar para ir buscar os cartos, imaxínate se anotou ou non".

En una clave más actual, y después de unos años brillantes, tampoco se olvida de los años duros, los de los descensos y amenazas varias de desaparición. "A xente non se da conta moitas veces do que sucedeu na cidade. Perdeuse a ilusión durante moito tempo co COB. Os anos de LEB Plata, as posibilidades de desaparición...foi durísimo para todos nós" por eso insiste en lo que está viviendo la ciudad ahora mismo ya que "na vida vin algo como o que sucedeu no playoff de ascenso desta temporada. Mira que pasaron equipos por aquí, e nunca sentín o deste ano. O Madrid e o Barcelona pasaron moitas veces polo Pazo e o ambiente xamáis chegou a estos niveis. O traballo das afeccións (tamén a do Breogán) foi sensacional e por eso tempos que valoralo como se merece. A cidade volve a falar de basket e é importante que todo o mundo se implique para sacar esto adiante".


"O grupo deste ano foi sensacional"

Sobre este nuevo reto, Moncho se une a la corriente de optimismo que reina en la provincia. "O ano que ven será todo novo. Novos xogadores, novos retos...soamente agardo que a plantilla sexa coma a deste ano. Foi un grupo sensacional, dos mellores cos que tiven o pracer de traballar. Unha desas familias das que falaba nos inicios", concluye un empleado del club que es todo un ejemplo de trabajo, sacrificio y dedicación.

Te puede interesar