España vai mal polo mesmo polo que ía ben en tempos de José Mª Aznar, cando era xenial que todos os españois tivesen casa en propiedade e todas elas hipotecadas, e facilitábanse pelotazos, estimulábase a cultura empresarial ladrilleira de 300% de beneficio e non se contemplaba que isto fora a parar xamais. Non se favorecía ningunha alternativa porque a planificación soe comunista aínda que logo nos enteremos de que Alemaña sabe cantos enxeñeiros van a necesitaren as súas empresa en dous anos e aquí non houbera previsión de enceradores durante a burbulla inmobiliaria. Agora, Aznar é quen de ver o que pasará se non se mantén a disciplina orzamentaria e non seguen os recortes.
Aznar, que xa non é presidente do goberno, fala en calidade de Aznar. Polos seus datos fiscais sabemos que a maioría do seus ingresos proceden da escritura. Aznar fala como escritor pero zona a política, en concreto a político non candidato e por elo as súas intervencións benefician a Mariano Rajoy e non a Mario Vargas Llosa, por citar a outro alto perceptor de dereitos de autor procedentes da escritura.
Contra o que puidera parecer, os ouleos liberais de Aznar benefician a Rajoy. Fan que o presidente en funcións pareza frouxo ante os votantes da extrema dereita, pero eses votos non van cambiar a súa papeleta. Pola contra, conforme se vai cara ao centro –a zona templada ideolóxica e emocionalmente- apréciase menos esa cafeína de Aznar coa que crispaba calquera asunto. Cando Aznar se pon á beira de Rajoy é cando máis se aprecia o que ten o paisano de home de paz, agora que se leva ese termo que tan ben se contrapón a Aznar, que non o foi dentro nin fóra de España. Imaxine esta crise económica e este enxuizamento da corrupción do PP cun goberno de Aznar. Para dar un brinco.
