“Castelao” é a primeira obra feita para a infancia baseada na mesma etapa vital do xenio galego. Nela, Alfonso Daniel converterase nun neno divertido, alegre e aventureiro, que se deixará ver por vez primeira o 31 de marzo no Auditorio Lauro Olmo do Barco de Valdeorras. Esta proposta -con texto de Paula Carballeira e Cris Collazo, e Mónica Camaño en escena- está dirixida por Fina Calleja, que explica que xogan coa fantasía porque “Castelao tamén foi neno”.
Como xurdiu a idea de facer unha obra teatral sobre Castelao dirixida en exclusiva á infancia?
A proposta nace de Culturactiva, a empresa produtora deste espectáculo, despois dunha experiencia deliciosa ao redor da figura de Rosalía sobre un texto de Nate Borrajo e eu mesma. Ámbalas dúas obras tentan recuperar dúas figuras senlleiras da nosa cultura como Castelao e Rosalía de Castro.
O feito de mostralo coma un neno axuda a conectar co público infantil?
Por suposto, o feito de presentar como nenos a estes personaxes que están tan elevados, que os rapaces coñecen polo que escoitan nas novas, na televisión e na propia escola, garante unha identificación. Trátase de que eles recoñezan en si mesmos esa capacidade, ese impulso de crear a través da palabra, da imaxe, de confiar nos seus propios talentos. Conectamos cos máis cativos a través do xogo, do enredo e da fantasía que asumimos que tamén tiña que ter Castelao cos mesmos anos, porque Castelao tamén foi neno. Polo tanto, as estratexias e a maneira de encarar a vida é exactamente a mesma.
A realización desta obra é tamén unha forma de fortalecer entre os nenos o uso do galego?
Unha historia tan máxica, cuns acabados onde todo se coida, e contada en galego, fai que os nenos e os espectadores vexan que a nosa lingua é un idioma de prestixio e unha canle de comunicación. Sen imposición, presentada de maneira moi natural, polo tanto eu penso que é unha estratexia fantástica.
Como se explican nunha obra infantil temas da complexidade do exilio ou as ideas políticas?
O texto de Paula e a posta en escena subliñan o que vai ser a figura de Castelao e que está conectado coa raíz, con estar apegado ao seu territorio, á súa terra, con ter un espírito crítico sobre o que significa a emigración. El, dun xeito natural, ten que asumir que vai emprender unha viaxe a Arxentina para coñecer ao seu pai porque na nosa terra non hai diñeiro. É unha fuxida da miseria que se vivía nesa época. Este espectáculo conecta á cativada co ideario de Castelao; que ten que ver coa emigración, coa identidade propia e o seu sentimento de pertenza a Galicia.
