Ante unha película como “Luna de Avellaneda” (2004), terceira parte dunha especie de triloxía que o seu autor,, Juan José Campanella, emprendeu tras o seu regreso á súa natal Arxentina despois de varios anos de residencia en Norteamérica, convén empezar cunha aclaración: que o filme é, na mellor acepción do termo, o feliz froito dunha tradición, dun cine de fondo arraigo popular que outrora deu considerables bos resultados en moitos países e que hoxe vexeta en espera de tempos mellores. Un cine feito con retallos xenéricos (aquí, unha medida mestura de comedia e drama), con actores de forte gancho público, pero tamén coa vontade de contar historias de xente común, de vivencias á súa maneira heroicas, coas que os seus destinatarios populares adoitan identificarse de maneira natural e sen necesidade de floreos. E cunha vontade de discurso que a coloca claramente a favor das súas criaturas, desde un prisma ideolóxico de achegamento coas vicisitudes dos seus personaxes... e dos seus destinatarios.
Iso é pois “Luna de Avellaneda”, unha película sobre o día a día dun club social que coñeceu tempos mellores (un club, como tantos, creado por emigrantes galegos ou italianos), situado nun barrio que algunha vez estivo orgulloso da súa orixe proletaria e a súa vinculación coa industria agroexportadora arxentina, pero que hoxe recibe os bandazos dunha crise tan fonda como inclemente. Vale dicir que se “O mesmo amor, a mesma chuvia” falaba dun individuo, e “O fillo da noiva” centrábase nunha familia para mellor contar o que ocorría na rúa, a forma sutil en que a Historia se filtraba polas aberturas dunhas vidas anónimas e as modelaba coas súas certeiras puñaladas, aquí o prisma amplíase ata situarse nunha comunidade, aínda que os problemas seguen sendo os mesmos.
Cun elenco no que repiten dous dos principais actores das dúas entregas anteriores, Ricardo Darín e Eduardo Blanco, e un impresionante José Luis López Vázquez, Campanella compón un filme directo e convincente, un chisco entregado na verbosidade, pero que chega a un público amplo e entregado.
