Hai unha semana que pasou. O gran cambio, para uns. A gran perda, para outros. E a gran éxtase, para uns poucos. Hai unha semana que pasou, mais aínda corren ríos de tinta (o meu é un simple regato) sobre os resultados das eleccións municipais. Nunca houbera tanta competencia, ou mellor dito, tanta repartición de votos, de poder para sentarse na poltrona municipal. Aclaro: para uns si será unha poltrona, pero para outros será un auténtico quebracabezas. Algúns seguirán estando a velas vir e outros buscarán saídas a eses concellos medio mortos.
Moita xente desconfía deses partidos novos que asomaron á vida política coma enxames. Aquí estivo e está o noso gran erro: a desconfianza, o medo. Por esta desconfianza, por este medo non os votamos e incluso os poñemos a parir antes de que fagan nada. Non lles deixamos probar a súa valía. E co sinxelo que é: soben arriba, que o fan mal?, a tomar vento!; que veñan outros. Así de simple. Imos ter a proba nesta lexislatura. Están aí. Que en catro anos desfan en vez de facer… fóra con eles! Así de sinxelo. E se o fan ben, serán os hoxe criticadores capaces de recoñecelo? Tanto a favor como en contra, sempre lles buscaremos un pero.
