Se ó cine español lle custa saír adiante polo valado ou atranco que forma o cine americano, incluso tamén outras cinematografías europeas, imaxinade o que lle ocorrerá ó cine feito, non só por un galego, senón por un ourensán. E, non obstante, aí está, aquí apareceu na sección oficial competitiva do OUFF un filme dirixido por un ourensán, por un ourensán do barrio da Ponte.
Norberto López Amado dirixe unha auténtica sorpresa titulada “A decisión de Julia”. Película sobre os recordos, protagonizada por Marta Belaustegui e Fernando Cayo, na que a actriz está que se sae.
Película que mira de fronte á morte e desdramatiza o feito de decidir libremente sobre ela: un tema espiñoso, punzante e case tabú. O ourensán expono con total naturalidade, sen moitas explicacións de por que a protagonista decide poñerlle fin ós seus días; simplemente opta por esa opción, e punto.
“A decisión de Julia” é tamén un thriller intimista en torno ó amor e ó dereito a esa morte digna comentada. Auténtica reflexión sobre a vida, sobre o papel dos recordos na traxectoria vital e sobre cómo as decisións que se toman, ás veces, teñen máis transcendencia do que pensamos.
Diálogos
Rodada en branco e negro, asoma chea duns diálogos realmente excepcionais e na que a súa acción transcorre case toda ela entre as catro paredes dunha habitación dun hotel madrileño, a onde chega Julia e no que xa estivera hai uns vinte anos atrás. Película case teatral.
Norberto López Amado obtivo nomeamentos ós Goya coas súas anteriores longametraxes: o primeiro por “Mírannos”, do ano 2000, á mellor fotografía de Néstor Calvo; o segundo cando optou ó mellor documental, no 2010, por “Canto pesa o seu edificio, señor Foster?”.
E entre medias, claro está, fogueouse entre os estudios da televisión coas teleseries “O tempo entre costuras”, “Terra de lobos” e “Mar de plástico”.
Grazas a ese fogueo foi posible a realización desta fermosa película que navega entre a realidade e os recordos.
