Calquera se pon a escribir da abdicación! Xa chega co carrusel político que se levou a cabo durante todo o día. Escribamos entón do birlibirloque da sucesión. Vaia oh, o que nos faltaba! De Guatemala a Guatepeor. Ou non? A ver se vai ser “de Madrid al cielo”. Cada tolo coa súa conciencia. Non son monárquico. Aínda que me sinta rei. Son o rei dos alpabardas que apandamos con todo o que nos meten polos ollos. Ata apandamos con toda unha reata de personaxes que nos chuchan o sangue e nós, en compensación, desculpámolos cun sorriso dentífrico, é dicir, cunha inercia asumida. Son o rei dos ineptos, que quedamos de brazos cruzados e cargamos cos feixes de ferraia que nos poñen ó lombo. Cada feixe é unha promesa rota. Cada carga é un feixe de palabras falsas. Pero non quero abdicar deste reinado. Porque eu tamén xa estou acostumado a ser o rei dos derrotados, dos insubmisos, dos pobres de espírito, dos que temos a alma encharcada das baballas dos outros.
