“Buscádeme e viviredes”
(Amós 5:4)
Esa frase resume o corazón do libro que escribiu Amós. O profeta era só un pastor que coidaba os bois e traballaba no campo: nós non o escolleríamos para falarlle ao pobo, pero Deus si o fixo. Aínda que nós pensemos que a nosa vida non é importante, cando Deus nos chama, el transforma todo e nos da o poder para vivir dun xeito diferente, digan o que digan os demais.
Amós tivo que ser valente, porque tivo que falarlle a aqueles que viven das aparencias, aos poderosos, aos hacendados e ricos, a aqueles que menosprezaban aos pobres e lles quitaban todo. Si, dicían que crían en Deus, pero vivían como querían, menosprezando a palabra de Deus e facéndolle mal aos máis menosprezados. Amós anúncialles que un día Deus fará xustiza, así que teñen que volverse a El, porque non serve de nada predicar moito ou dicir que somos crentes se non axudamos aos demais.
Só cando volvemos a Deus podemos ter vida. Só cando o buscamos a El, este mundo pode ser máis xusto. Non se trata do que dicimos, o que sabemos ou o que aparentamos: o que fai a diferenza é vivir dacordo ao que Deus di, axudando sempre aos demais. O que trae xustiza ao mundo non é o que predicamos, senón o que facemos.
