Eu pensaba que non me gustaban os domingos, pero gustábanme sen eu ser demasiado consciente. Non sempre ten un claro que aquilo que pensa coincide realmente co que pensa, e entón pasa o que sucede. Perfectamente pode non coincidir. Nunca ocorre que non coincida, pero de certo, coincide.
Resumindo, gústanme os domingos, e todo este tempo, media vida, como quen di, vivín enganado, metido na convición falsa de que os domingos eran unha verdadeira merda cando en realidade son unha xornada inexplorada, pouco coñecida, da que simplemente non sabemos sacar partido.
Pero non me faga moito caso. Os domingos non son o meu mellor día. Se ben debería confesar que os sábados, os luns, os venres, os martes, os xoves, os mércores, e un longo etcétera, tampouco son os meus mellores días.
Pero continuemos, por favor. Só hai un camiño posible para chegar a descubrir nun día como o domingo unha xornada marabillosa. A menos que un teña un gran plan, un planazo, un plan de moito carallo, o planazo do século (e deus sabe que non existen, aínda que creamos que si existen, grandes plans que caian a domingo), a menos que isto ocorra, repito, un ten que encontrar fascinante o feito de aburrirse.
Se se aburre con gusto, coidado, porque iso significa que hai moito que falar. Hai tomate. Se non ten inconveniente en encontrarse de fronte co monstruo do tedio, entón está en condicións de superar as vintecatro horas do domingo sen desexar que chegue o venres, ou sen morrer de asco, ou sen sopesar se non debería continuar bebendo coa estratexia desaforada coa que bebeu durante todo o sábado.
Desgraciadamente, educados na sanción do aburrimento, todo o mundo trata de evitar ese estado. A xente non quere aburrirse. Non lle descubre graza algunha, e comeza a angustiarse, como cando un é sorprendido roubando medio millón de euros e pensa no tempo que vai pasar no cárcere Non só iso. Se alguén advirte que comeza ser absorbido pola sensación de fastío, inmediatamente experimenta que é un fracasado, porque con todas as cousas que hai por facer nesta vida, el non atopa ningunha.
Aburrinme. Adeus.
