Opinión

Antiheroes invencibles

Non ten a sensación vostede de que hai persoas polas que as balas pasan sen pena nin gloria? Ningún disparo lles fai efecto. Nin sequera burato. A súa constitución posúe un revestimento típico nas pantasmas, non tanto nos humanos. Ata hai neles sinais dun alma inmortal que ten que ver coa habilitade dos antiheroes para escapar a un final tráxico. A min pásame con Federico Trillo. Morto? Nst nst. Talvez nestes anos déronse todas as condicións (varias veces todas as condicións) para que, en termos políticos, fora un cadáver político, desaparecido e enterrado. Curiosamente, Trillo é unha presenza habitual nos velorios foráneos. Fun a tantos enterros de xente que non fumaba e que era máis nova ca min, reflexionaba hai uns meses a poeta Wislawa Szymborska. Cando un estuda os seus movementos, advirte axiña que Trillo manobra como se non mantivera ningunha relación coa súa biografía. É como se non existiran indicios suficientes de que fora ministro de Defensa cando caeu o Yak-42 e faleceron 62 militares. Hoxe, din os que detectan esa presenza fantasmal, que é deputado e está detrás de cada recurso de inconstitucionalidade que formaliza o PP.

Lembra a Moriarty, a Pier Nodoyuna, a Gargamel, a Krang, a Brutus, ao Doctor Grang? Aqueles antiheroes de debuxos animados, no último intre, sorteaban a súa fin para reaparecer no seguinte capítulo como se nada. Trillo, non sei como, posúe esa facultade exclusiva case sempre dos viláns. Ningún escándalo acaba con el. As balas non furan o seu aspecto. Outros caen foron cazar ou porque simplemente non fuman. Mario Levrero desenvolve en Deixen todo nas miñas mans un personaxe cuxo pai nunha fumara. Tampouco bebía nin cultivaba ningún vicio. Era un home perfecto. Debeu vivir moitos anos. Desgraciadamente, cando o fillo era un neno, un día saíu á rúa e esmagouno un elefante escapado dun circo. Con esta alusión literaria non quero dicir senón que Federico Trillo mantense no marco da foto eternamente. Unhas veces en primeira fila, outras retrasado, pero dentro. Marcharon moi lonxe, pero quedaron aí, anotou Kakfa nos Diarios, nunha clara referencia avant la lettre ao ex ministro.

Te puede interesar