Cada mañá, cando o home se detén fronte ao semáforo, a muller descoñecida atravesa o paso de peóns e, á altura do vehículo, mira cara o interior con ollos abrigados, como cando se mira cara un escaparate só para ver a propia figura reflectida. O home non advertiu que de luns a venres se repetía a mesma escena ata que se cumpriron varios meses de rutina. A partir dese intre a curiosidade comezou a consumilo internamente. Os primeiros días, despois de detectar a pauta, sorprendíase. Pronto a sorpresa deu lugar ao desconcerto. Moita causalidade de deus, pensaba. E aí quedaba todo. Porén, cando transcorreron varias semanas, e tamén a familia e os amigos quedaban estupefactos fronte ao relato que o home facía daquel encontro continuado, comezou a obsesionarse. Non podía ser simple casualidade a coincidencia sistemática no tempo e no espazo de dúas persoas que non se coñecían de nada. A súa imaxinación disparouse, e a medida que el se detiña un día e outro salvo sábados e domingos fronte ao semáforo e ela transitaba polo paso de peóns, foi ideando a biografía da muller.
