Deus si ou Deus non? Hai discrepancias. No plano teórico, onde o debate xa dura dous mil anos, e agora tamén na publicidade. Dende hai días que circulan por algunhas cidades autobuses con publicidade en contra e a favor da existencia de deus.
Trátase dun fito histórico. Algo novo. Se cadra, é unha sinal. Loxicamente, o Vaticano pensa outra cousa. Nada de fitos, nin sinais. Di que é unha estupidez.
Eu insisto: é un fito, un salto cualitativo. Claramente, admito que a miúdo manteño posturas absurdas, ou directamente idiotas. Hoxe digo que coa entrada de deus na publicidade ábrese unha nova era. Que era? Non sei.
Ateos e crentes asumiron por fin que os grandes e os pequenos debates, incluso os estúpidos, gáñanse ou pérdense no marco publicitario. Ningunha filosofía, ningún dogma, ningún púlpito, ningunha demostración, ningún tratado, persuade coa simpleza, e á vez coa determinación, que o fai a publicidade. Escépticos e devotos tardaron en advertir a transcendencia desta linguaxe nos comportamentos individuais e colectivos. No fondo negábanse a crer que non se trataba tanto de dicir a verdade, como de facela crer. Ter razón? Pasou de moda. Non vale de nada. Ningunha demostración é obvia, irrefutable, a menos que poida expresarse a través dun spot e chegue a mil millóns de persoas. Cando teña acceso, en apenas vinte segundos, a millóns de espectadores, adquirirá visos de certeza. Sexa mentira ou verdade. Antes será un berro no deserto.
Alguén alegará que o debate sobre a existencia dun ser superior perde profundidade na traseira dun autobús. Bah. Josep Pla non cría nas profundidades, e André Gide sostiña que o máis profundo que ten o home é a superficie. Talvez así non quede rebatida a obxección. Nese caso calcule de que valeu pugnar dous mil anos no plano filosófico. Hai acordo? Cando menos, agora asistiremos a un proceso frívolo pero estimulante, creativo. Probablemente o seguinte paso sexa incorporar a dicotomía aos videoxogos. Por que non resolver a existencia de deus a través da Wii? Admitámolo: isto cambiou. Deus, xa como ficción ou como ente real, non pode seguir debaténdose sen quedar sometido ao tránsito que segue unha mera marca.
