Pasan cousas. Algunhas son inexplicables. A realidade non consiste máis que nesa sucesión de fitos, misteriosos ou non misteriosos. Combinadas unhas circunstancias con outras, emerxen as grandes rarezas, o extraordinario, o novo, que tanto pode ser suxestivo como putrefacto. Persoalmente, entre os inventos máis fascinantes que xurdiron nesta hipermodernidade na que estamos atrapados, diría que está a star. É dicir, a vedette, a celebridade, a xente coñecida, a gloria. Robert Musil tiña o convencemento de que o que ocorre é realmente trivial a carón do que podería ocorrer. Non quero disentir en absoluto, pero discrepo. O panorama reviste moito arrepío. Moito. Canto en concreto? Moito.
Volvamos á star. Un cociñeiro, un futbolista, unha xuíz, unha empresaria, un político, unha xornalista, un comentarista, son estrelas. Grandes, excepcionais superstars. Un boneco, como Pocoyó, é unha estrela. Un spot é unha estrela. Certo teléfono é unha star indiscutible da aldea global. Unha star é alguén con tan pouco credibilidade, ou mérito, ou intelixencia, como Belén Esteban. Loxicamente, unha marca é unha star. É unha star unha actriz, unha páxina web, unha frase con fortuna. E tamén a crise económica, e a selección española, e o iogur con bífidus activo, e a cocaína, e o índice do euríbor. A infinidade de stars indica, ante todo, que non hai que ser una gran estrela para converterse nunha estrela absoluta, indiscutible, global, admiradísima. Creo que a confusión que encerra este contraditorio enunciado está perfectamente aclarada.
A infinito galáctico volveuse un concepto diante de todo terreal, mundano, de aquí. Tan terrestre, tan humano, que a inconmensurabilidade das celebridades deste mundo permite catalogar stars internacionais pero tamén stars locais. Neste contexto, calquera individuo aspira a ser nesta vida, como pouca cousa, unha rutilante estrela. Iso é o mínimo. Hai unha escena, no filme Unha proposición indecente, na que o personaxe de Woody Harrelson afirma que ata un ladrillo quere ser algo nesta vida. Nisto consisten os nosos tempos, en ser estrelas, en estrelarse.
