Pouco a pouco estase a consolidar como tradición. Non falla. En canto se aproxima unha nova cita electoral, os políticos dos distintos partidos incorporan ó seu manual de campaña un novo listado de frases feitas para enxalzar os programas e candidatos propios e descualificar os das outras formacións. Realidade que tivemos ocasión de comprobar, unha vez máis, nas recentes eleccións autonómicas de Andalucía e Asturias. Certo que continuaron en uso frases de comicios anteriores (Tolerancia cero, Poner en valor, Tsunami económico, Remar todos en la misma dirección, ....). Pero, nesta, as máis novidosas, as máis impactantes, as que marcaron a diferenza, foron as seguintes:
Hasta el rabo todo es toro. Frase orixinaria do mundo taurino para significar que nada debe darse por rematado antes do seu final. Que logo se incorporaría á linguaxe do fútbol. E que no pasado mes entrou en campaña electoral, demostrando a súa pertinencia nas eleccións andaluzas.
Es una especie de mantra (invocación budista e hinduísta). É unha das frases estrela das últimas eleccións, empregada con reiteración polos candidatos dos distintos partidos. Pero reiteración nada comparable á dos tertulianos afíns na televisión e na radio , que mesmo parecía que andasen á competencia por ver quén a repetía máis. 'Lo que dice el candidato del BBB es una especie de mantra infesta (¡) para atacar al candidato del CCC. ¡Una vergüenza!'
Tiene la cabeza muy bien amueblada. Dito eloxioso aplicado á persoa intelixente e resolutiva: 'Y nos honramos en proclamar con orgullo que nuestro candidato, además de honrado y trabajador, tiene la cabeza muy bien amueblada'.
Cabeza cuadrada. Todo ao contrario do anterior: 'Pero, ¿cómo vais a elegir a ése, que es un cabeza cuadrada, que no tiene ni idea?'
Sentido común, el menos común de los sentidos. Xogando ó paradoxo: 'Ya que no tiene formación para cargo de tal relevancia, tuviera, al menos, algo de sentido común. Desgraciadamente, el menos común de los sentidos'.
La verdad es la verdad, la diga Agamenón o su porquero. Expresión de sabedoría barata, na que se fai preciso engolar moito a voz: 'Les parecerá bien o mal, les gustará o no les gustará, pero la verdad es la verdad, la diga Agamenón o su porquero'.
