Opinión

Curiosas normas

Cajindiola, farraperios do carallo, ladrós, ben sería que foran xunto á súa nai a tocarlle a ela os...!

- Quieto ahí, Milincho! Que pasou, home, que pasou? A santo de que vas tan cheo de ira, que parece que vas matar alguén? Cálmate un pouco charlatán, e conta dunha vez o que che aconteceu, que xa estou a tremer antes de oílo. Le interrumpió su amigo Ezequiel al verle llegar tan fuera de sí, con las pupilas desorbitadas, los brazos como aspas en pleno huracán y el cuello moviéndolo desaforado de un lado a otro con tal fuerza, que en una de esas su boina salió disparada, y con tal mala suerte que el susodicho apéndice fue a parar a la mismísima cabeza de un perro (por no decir toro bravo) de más de metro y medio de alzada y cara de muy malas pulgas; eran de esos canes que al verlos te preguntas realmente si son ellos los que sacan a pasear a su amos, en lugar de al revés, pues estos a duras penas pueden contener las embestidas de aquellos hacia todo lo que se mueva a su alrededor. Y siendo de tal guisa el feroz animal, al punto en que se vio de repente a oscuras por impedirle la visión la boina de Milincho, la fiera la emprendió con ella con tal ahínco y bravura, que la apresó entre sus fauces y tras unas pocas dentelladas rabiosas solo se alcanzó a ver el pico negro sobresalir entre los colmillos del animal. Lo demás había desaparecido. Y ¡ay de quien osase acercarse a la bestia para indagar dónde habría ido a parar el resto de la querida boina, badana incluida! Ante tal desgracia, Ezequiel musitó “arre carallo, agora si que a liamos de verdade!”.

- Pero ti viches isto, Zequiel? Me cago no demo do can e na cadela que o trouxo a este mundo! Pero á súa dona non, a esa non a multan os guardias. Mira como escapa. Xa te collerei, xa! Miña boina, miña boina! Tíñaa dende que Maruxa e eu eramos noivos. Vaime matar cando se decate!

Milincho no paraba de lamentarse, pues vaya día de perros llevaba, entre unas cosas y otras.

- Pero que dis de multar a ninguén, Milincho? Que fixeches para que te multasen? E que sempre andas metido en liortas, landrán, non tes remedio.

- Pois vouche contar: Resulta que ía correndo pola beirarrúa porque non chegaba a coller o autobús, cando me para un policía e ponme unha multa por exceso de velocidade; eu, claro, dígolle que se está de broma ou se bebeu. Pois entón non vai o tipo e dime que, segundo o novo regulamento de circulación, supero a velocidade permitida para os usuarios da beirarrúa? E encima ponme outra sanción por desacato. Pero non hai dereito, home, non hai dereito!

- E que pasou despois? - le preguntó Ezequiel, haciendo ímprobos esfuerzos por no descojonarse en la cara de su querido amigo, pues era un poema la estampa de su rostro encendido de pura ira, y los tres pelos ralos que ahora se le alborotaban en el cogote, desnudo tras la triste pérdida de su querida boina.

Milincho, con ojos enloquecidos, voz en grito le contestó:

- Que que pasou? Pois vai e di que teño que soprar por unha desas boquillas que se lle enchufan aos borrachos que van ao volante, porque dicía que eu tiña síntomas de andar nas drogas. E como lle dixen que se metese aquilo por onde lle coubese, pois púxome a terceira multa. Cajindiola, que mala sorte levo!

- Ben, podía ter sido peor: tamén te podían ter multado por maltrato animal.

Te puede interesar