A cofundadora dun espazo creativo en Allariz, Nuria Sotelo, foi galardoada nos 14º Premios ao Desenvolvemento Rural polo proxecto A Casa Vella, outorgados pola Xunta de Galicia a través da Axencia Galega de Desenvolvemento Rural (Agader).
Pode explicar como surxiu o seu proxecto de A Casa Vella?
O proxecto, como espazo físico de A Casa Vella, abriu as súas portas no 2021. Arranxamos a casa tradicional de labranza e agora quédanos por rematala. Por iste motivo, iste premio vainos vir moi ben, para darlle un pulo a casa. Nós chegamos a vivir a Amiadoso no 2017, comezando a traballar coas artes escénicas. Achegando a creación a través do corpo. A idea de facer un espazo de creación que está inspirada no L’animal a l’esquena (Girona) e a Lasala (Pais Vasco). Espazos onde os artistas desenvolven o seu traballo.
Que proxectos a maiores levades a cabo?
Nós facemos a maiores mediacións, isto é achegar este proceso de creación con mostras e obradoiros a xente da contorna. Tamén facemos formación para profesionais de artes escénicas, sobre todo artes vivas, danza (eu son bailarina e coreógrafa). Facemos tamén xornadas interdisciplinares, todo o que esté ao redor da creación artística, desenvolvemento rural. Arte como ferramenta para o traballo social, para a muller. Estos dous anos tivemos axudas do programa de Territorio e Cultura, para facer actividades culturais dentro do rural. Isto nos permitiu tamén abrir as nosas actividades fora do noso Concello: na Bola, Xunqueira de Ambía, Xunqueira de Espadanedo. Levando este tipo de iniciativas, con artistas residentes ou partindo eu mesma facendo talleres e outro tipo de actividades a outros concellos. Temos feito tamén grazas a isto, unha exposición fotográfica itinerante que estivo en Maceda. En Vilar de Santos, colaborando coa feira, coa Arca da Noe. Sempre buscando moito as colaboracións e as redes porque é tan complexo facer cousas no rural, e máis un proxecto tan innovador coma iste. Non se coñece nin existe en Galicia un espazo de creación de estas características. Estamos na Rede Aldear tamén, que inclúe proxectos culturais do rural do interior de Galicia (Lugo e Ourense).
Como definiría iste proxecto?
Somos como un proxecto pechado, un laboratorio de creación artística que se sitúa no rural e non convive co lugar, debido as actividades de mediación que facemos. Tamén interésanos moito o patrimonio inmaterial ligado ao agro e todas as prácticas que se están a perder con este despoboamento e con estas xeracións que van desaparecendo pouco a pouco e das que hai moito que aprender a hora de abordar os traballos comunitarios. Cómo se facían as cousas antigamente, nós estamos a coller os soutos vellos. Reacondicionando olivos, reformando fumeiros, facendo matanzas, viño. Todo cousas que non están pensadas para a produción industrial pero si que buscamos que se retroalimenten as actividades do rural co espazo de creación. Os artistas tamén participan, a xente nos visita e comen delo. Axúdannos, por exemplo, a coller castañas nesta época do ano, buscando ese contacto, e que non lle sexa allea a actividade.
Cada vez hai máis xente que se anima a participar no proxecto?
Sí, o proxecto da moito traballo pero da tamén os seus froitos. Oitenta artistas pasaron xa por aquí. Cada vez hai máis xente que nos escribe, solicitando información para facer residencias.
