Francisco Veiga: "O maior orgullo político é ser alcalde do teu pobo"

Francisco Veiga (Riós, 1958) é alcalde de Riós dende 1993. Tras 29 anos á fronte do Concello, deixará o cargo o próximo sábado por motivos persoais. O rexedor fai balance de todos estes anos, do bo e do malo, a súa forma de entender a política e recorda con cariño moitos momentos no lugar que o viu nacer. Francisco Veiga no seu despacho da casa consistorial. (Foto: Xesús Fariñas). Como afronta a súa marcha? Con calma e por motivos persoais, son moitos anos. Creo que era o momento adecuado para deixar a outra persoa máis moza e quizais máis preparada ca min para afrontar este último ano, e os próximos se gaña. Deixa o cargo nas mans de Eva Barrio, quen é? Eva é unha persoa que leva comigo cinco lexislaturas como concelleira. Está preparada, é seria, coñece a administración -traballa na Deputación de Ourense-, é enxeñeira agrónoma. Reúne as cualidades para levar un Concello, creo que é a persoa idónea para levar as rendas do Concello do Riós. Continuará presente no Riós? De momento vou quedar de concelleiro, xa decidirei ata cando. Vou apoiar a Eva en todo, ela dirixirá o Concello e eu vou estar a súa disposición, se precisa asesoramento axudareina dende a experiencia que teño, polo ben do Riós. O anuncio da súa marcha foi polémico, a oposición foi dura… Eu creo que a oposición debe facer oposición construtiva, que é do que se trata a política, de servir aos veciños, aos que che votan e aos que non. Está ben criticar pola xestión, polas débedas do Concello, aínda que imos seguir traballando como ata agora, sempre houbo créditos. O que non penso que sexa bo é que dixeran que me vou porque non podo cobrar, é mentira e eles sábeno. Creo que hai que ter coidado con esas cousas, porque o enfrontamento persoal entre veciños nun lugar pequeno é moi malo. Veiga portaba un bolígrafo do Partido Popular durante a entrevista. (Foto: Xesús Fariñas). Iso si, deixa o cargo tras inaugurar o centro de día do Riós. Así é, aquí fixéronse moitas cousas, ao longo de 29 anos é obrigación facer cousas. Se te elixen é porque as estabas facendo ben. O do centro de dia era algo importante para este Concello. Agora fagamos un repaso… Cales son os grandes logros destes case 30 anos? Cando comecei deixamos moito diñeiro en levar servizos de abastecemento e saneamento aos 34 núcleos do municipio. A primeira obra que fixen, da que sempre terei un recordo agradable, foi o novo centro de saúde. Despois veu o edificio multiusos co CIM, o xulgado, a biblioteca, ximnasio… Arranxamos a Cámara Agraria, veu a gardería -das primeiras da comarca-. Compramos a finca da Telleira porque non tiñamos terreo público, alí fixemos vivendas sociais, o centro de día, o centro agroforestal, o velorio, piscinas e pistas polideportivas… E un dos maiores logros foi potenciar o sector da castaña. Máis alá diso recuperamos muíños, fontes, fornos, a igrexa do Riós, humanizamos as aldeas, instalamos luces led, biomasa… E as maiores dificultades? Sen dúbida, os orzamentos. Os concellos pequenos teñen pouco orzamento. A veces manter os servizos é duro e o nivel de liquidez afóganos. Precisamos o diñeiro para gastos correntes, coa situación actual estes gobernos locais vense con moitas dificultades para afrontar iso. Que queda no tinteiro? Unha das miñas espiñas é o parque empresarial. Temos os plans de sectorización e de urbanización feitos, pero como iba moito diñeiro non o logramos. Poñelo a andar agora é labor da nova alcaldesa, eu penso que o Concello debería seguir apostando por el. E un gran recordo que se leve destes anos? O cariño da xente. Unha persoa que leva dende o 93, con sete maiorías absolutas pois.. Eu creo que a xente me demostrou que me tiña aprecio, así o sinto eu. O rexedor municipal na praza do Concello. (Foto: Xesús Fariñas). Que é para vostede Riós? Para min Riós é a metade da miña vida. Nacín aquí na casa. Téñolle gran cariño a este lugar. Para min o maior orgullo político é ser alcalde do teu pobo, non hai cargo máis bonito que iso. Que ensinanza leva destes anos? Hai que deixar fora os malentendidos e os enfrontamentos persoais. É un erro moi grave. Eu creo que conseguín que a xente non tivera esas loitas de odio e disputa, porque ao fin somos poucos e pelexan familias e amigos, iso non está ben. O que hai que facer son propostas, e se gañas as eleccións traballar polo pobo, nada máis.