A Fundación Banco Santander publica a antoloxía 'De santos e milagres', un libro que recupera sete contos inéditos de Álvaro Cunqueiro, un dos escritores fundamentais da segunda metade do século XX, realizados en 1945 e 1946 e que foron descubertos polo filólogo Xose Antonio López Silva.
Este libro reflicte unha panorámica sobre a haxiografía, un tema relevante, distintivo e funcional na obra deste autor, atraído pola vida dos santos, aínda que sen mostrar moita fidelidade á historia oficial da Igrexa. O exministro de Cultura e autor do prólogo deste volume, César Antonio Molina, destacou este mércores durante a presentación a 'visión máxica' que o escritor tiña destes santos.
A Álvaro Cunqueiro (Mondoñedo, 1911- Vigo, 1881) encantábanlle os santos 'porque eran magos', aínda que as súas virtudes para facer milagres 'probablemente eran menores das que este escritor lles atribúe nas súas biografías', xa que para el eran como 'Merlín', en palabras de Molina. 'Supera a capacidade que os santos tiñan de facer cousas', engade.
'De santos e milagres' inclúe 183 artigos que non foran publicados en ningunha obra anterior procedentes de publicacións como 'Faro de Vigo', 'La Vanguardia', 'ABC', 'La Voz de España', 'Aire Azul', 'Misión' e 'Catolicismo', así como sete relatos de ficción que Cunqueiro escribiu baixo o pseudónimo de Álvaro Labrada.
López Silva atopou estes artigos que pasaran desapercibidos ata agora para a crítica. Non obstante, segundo destacou o profesor da Universidade Santiago de Compostela, son importantes para coñecer a actividade literaria do escritor a partir de 1944, cando se lle retirou o carné de xornalista.
Eses relatos son 'San Cosme, rei dos Gou' e 'A campá e o león', publicados en 1945, así como 'Historia da burla do becerro', 'O frade que pintaba abanos' para o emperador da China', 'Da rúa Velázquez ao río Eyo', 'Os 5 demos de Wupei' e 'O lume. Attum conta', de 1946.
AUTOR 'LIBRE'
Estes textos foron descubertos na revista 'Catolicismo' e, non obstante, son 'moito máis libres' do que se crería para esta publicación. Neles mostra un 'ambiente exótico' e escolle como escenario lugares como India ou China, 'completamente profanos' para a edición. Por iso, isto mostra que Cunqueiro era un autor 'libre'.
O escritor galego definiuse como un 'haxiógrafo' e na súa obra volve sempre a esta temática, explica López Silva, polo que era interesante publicar un volume así. 'O primeiro artigo que escribiu menciona un santo que foi unha referencia fundamental para o autor: Santiago apóstolo', indicou.
Pola súa banda, outra das dimensións que destacou o exministro de Cultura é a oralidad de Cunqueiro, así como a súa contribución a recompilar historias autóctonas coas que axuda a recuperar unha tradición oral. 'É un autor moi difícil' cun galego 'moi culto', cheo de palabras 'orixinarias', resaltou.
Molina descríbeo como un 'escapista' da vida, que consegue escapar dun tempo que non lle gusta e que non fora xeneroso con el, e faino a través dos seus relatos. 'Se non está conforme co mundo no que vive, crea outro no que lle guste vivir', dixo.
A Álvaro Cunqueiro (Mondoñedo, 1911- Vigo, 1881) encantábanlle os santos 'porque eran magos', aínda que as súas virtudes para facer milagres 'probablemente eran menores das que este escritor lles atribúe nas súas biografías', xa que para el eran como 'Merlín', en palabras de Molina. 'Supera a capacidade que os santos tiñan de facer cousas', engade.
'De santos e milagres' inclúe 183 artigos que non foran publicados en ningunha obra anterior procedentes de publicacións como 'Faro de Vigo', 'La Vanguardia', 'ABC', 'La Voz de España', 'Aire Azul', 'Misión' e 'Catolicismo', así como sete relatos de ficción que Cunqueiro escribiu baixo o pseudónimo de Álvaro Labrada.
López Silva atopou estes artigos que pasaran desapercibidos ata agora para a crítica. Non obstante, segundo destacou o profesor da Universidade Santiago de Compostela, son importantes para coñecer a actividade literaria do escritor a partir de 1944, cando se lle retirou o carné de xornalista.
Eses relatos son 'San Cosme, rei dos Gou' e 'A campá e o león', publicados en 1945, así como 'Historia da burla do becerro', 'O frade que pintaba abanos' para o emperador da China', 'Da rúa Velázquez ao río Eyo', 'Os 5 demos de Wupei' e 'O lume. Attum conta', de 1946.
AUTOR 'LIBRE'
Estes textos foron descubertos na revista 'Catolicismo' e, non obstante, son 'moito máis libres' do que se crería para esta publicación. Neles mostra un 'ambiente exótico' e escolle como escenario lugares como India ou China, 'completamente profanos' para a edición. Por iso, isto mostra que Cunqueiro era un autor 'libre'.
O escritor galego definiuse como un 'haxiógrafo' e na súa obra volve sempre a esta temática, explica López Silva, polo que era interesante publicar un volume así. 'O primeiro artigo que escribiu menciona un santo que foi unha referencia fundamental para o autor: Santiago apóstolo', indicou.
Pola súa banda, outra das dimensións que destacou o exministro de Cultura é a oralidad de Cunqueiro, así como a súa contribución a recompilar historias autóctonas coas que axuda a recuperar unha tradición oral. 'É un autor moi difícil' cun galego 'moi culto', cheo de palabras 'orixinarias', resaltou.
Molina descríbeo como un 'escapista' da vida, que consegue escapar dun tempo que non lle gusta e que non fora xeneroso con el, e faino a través dos seus relatos. 'Se non está conforme co mundo no que vive, crea outro no que lle guste vivir', dixo.
