O Diario Oficial de Galicia fixo público o acordo do Consello da Xunta do pasado 19 de maio polo que se declara Ben de Interese Cultural, coa categoría de zona arqueolóxica, dos Castros de Neixón, situados no concello coruñés de Boiro.
A elección para declaración BIC deste área, que inclúe o Castro Grande, o Castro Pequeno de Neixón e a paraxe natural na que se localizan; fundaméntase nos seus 'excepcionais valores patrimoniais' e na 'súa singular beleza paisaxística'.
A delimitación da zona arqueolóxica alcanza a área de protección integral -que abrangue os dous depósitos castreños- e o ámbito de protección, espazo que dá soporte ambiental á área de protección integral.
A declaración de ben de interese cultural con categoría de zona arqueolóxica abrangue a totalidade dos rexistros arqueolóxicos vinculados aos depósitos do Castro Grande e Castro Pequeno de Neixón, incluíndo os bens inmobles, mobles e as evidencias materiais de carácter arqueolóxico e paleoambientales existentes na superficie, subsolo e augas.
CARÁCTER PARADIGMÁTICO
O carácter 'paradigmático' de ambos os dous depósitos confírelle ao conxunto un 'valor patrimonial único', segundo a Xunta. Así mesmo, pola cantidade e calidade da información arqueolóxica, estes depósitos constitúen un 'referente fundamental' para o coñecemento da protohistoria de Galicia.
O seu destacado interese histórico vén determinado porque esta área arqueolóxica comprende dous dos asentamentos castreños máis representativos da evolución destas comunidades dende a transición Bronce Final-Idade de Ferro e a época tardorromana.
Na área máis próxima a terra, o Castro Grande de Neixón, identifícase como un poboado rodeado por fosos e unha muralla perimetral, mentres que a 200 metros do, na punta da península, o Castro Pequeno constitúe un asentamento máis antigo e de menores dimensións, tamén delimitado por unha muralla.
Segundo as datacións, o Castro Pequeno de Neixón atopa entre os castros máis antigos de Galicia, cunha primeira fase de ocupación na transición Bronce-Idade de ferro.
A delimitación da zona arqueolóxica alcanza a área de protección integral -que abrangue os dous depósitos castreños- e o ámbito de protección, espazo que dá soporte ambiental á área de protección integral.
A declaración de ben de interese cultural con categoría de zona arqueolóxica abrangue a totalidade dos rexistros arqueolóxicos vinculados aos depósitos do Castro Grande e Castro Pequeno de Neixón, incluíndo os bens inmobles, mobles e as evidencias materiais de carácter arqueolóxico e paleoambientales existentes na superficie, subsolo e augas.
CARÁCTER PARADIGMÁTICO
O carácter 'paradigmático' de ambos os dous depósitos confírelle ao conxunto un 'valor patrimonial único', segundo a Xunta. Así mesmo, pola cantidade e calidade da información arqueolóxica, estes depósitos constitúen un 'referente fundamental' para o coñecemento da protohistoria de Galicia.
O seu destacado interese histórico vén determinado porque esta área arqueolóxica comprende dous dos asentamentos castreños máis representativos da evolución destas comunidades dende a transición Bronce Final-Idade de Ferro e a época tardorromana.
Na área máis próxima a terra, o Castro Grande de Neixón, identifícase como un poboado rodeado por fosos e unha muralla perimetral, mentres que a 200 metros do, na punta da península, o Castro Pequeno constitúe un asentamento máis antigo e de menores dimensións, tamén delimitado por unha muralla.
Segundo as datacións, o Castro Pequeno de Neixón atopa entre os castros máis antigos de Galicia, cunha primeira fase de ocupación na transición Bronce-Idade de ferro.
