Se bajó del avión pero, reconoce, todavía no de la nube. Nico Rodríguez trata de asumir lo vivido, algo que por ahora apenas acierta a describir como un sueño. Analiza con autocrítica sus Juegos y pide tiempo para reflexionar de cara al futuro, a la espera de a qué tren se sube. Porque la vida “son trens que pasan”.
Al poco de dejar la aeronave, el flamante medallista de plata asumía que “aínda non” tenía asumido el éxito. “Describiría estes últimos días coma unha montaña rusa, entre emocións, sensacións e un pouco de disfrute. Creo que todavía non son consciente da realidade que estou a vivir. Sen dúbida, algo especial”, comenzó. Una sensación de irrealidad potenciada incluso por el detalle de la tripulación en su vuelo desde Madrid. “Portáronse moi ben porque estiven na cabina e foi algo moi especial chegar así e poder ver a ría desta maneira entrando dende Cesantes. Algo moi especial que non fixera antes. Van ser días moi especiais os que están por vir aínda”, asumía.
Por eso, aboga por dar tiempo al tiempo y no diseñar todavía un futuro que estará lejos del 470 con Jordi Xammar, al convertirse la clase en mixta. “O que decía antes de chegar ós Xogos era que a miña vida acababa o 4 de agosto e así foi. Agora, o que toca é disfrutar con toda a xente que está aí fóra, con meus amigos e a miña familia. En setembro xa lle darei ó botón de ‘on’ na cabeza e comezarei a pensar no meu futuro. Agora o que quero é disfrutar. Foron cinco anos moi duros, de moito sacrificio e o que quero é gozar, estar cos meus e despois, xa verei”, señaló.
Ya con cierta capacidad de reposo, Nico Rodríquez analiza la competición olímpica, feliz por el resultado pero con capacidad de autocrítica. “Unha medalla é unha medalla. Un metal nos Xogos era o obxectivo e o soño de toda a miña vida. Rendimos igual un pouco por debaixo do nivel que tivemos noutros momentos. Custounos un pouco entrar no campeonato. Sinceiramente, comezamos un pouco con esa presión de ser conscientes de que imos loitar por esa medalla”, asumió el regatista vigués. Pero, además, desveló más desvelos que tuvieron que pasar en Japón: “Tivemos moitos problemas. Non se sabía pero un día fallou unha peza do barco, que son os labios que están por baixo. Eramos conscientes de que non tiñamos a velocidade, non estivemos ben e tivemos que quedarnos ese día ata as nove da noite, que era a hora que pechaba o club, arranxando o barco para poder competir. Ó día seguinte tivemos unha penalización co barco canadiense e baixamos ó posto 15 e so fomos capaces de quedar 14 nesa proba”, relató el protagonista. Sobreponerse a esos atrancos es lo que más valora ahora: “O campeonato púxose moi difícil pero nunca lle perdemos a cara, confiamos moito no noso traballo e, ó final, loitando que é o que sabemos hacer, conseguímolo. Somos conscientes de que foi unha semana moi dura para nós, que non estivemos igual ao noso mellor nivel, pero que aínda así fomos capaces de loitar polo noso soño e conseguilo. Por iso é un bronce que sabe a ouro”.
Sobre la manera de actuar en los Juegos, expllicó que “estiven un pouco desconectado, para non sentir tanta presión. Cando acendín o móbil despois do podio, tiña máis de 3.000 mensaxes. Creo que fixen ben, porque igual non te centras no teu traballo e sácate un pouco da túa rutina. Obxectivo cumplido. Moi pouca xente pode cumplir un soño desta maneira e conseguímolo. Isto é para toda a vida”. Las lágrimas de emoción lo acompañaron a lo largo de una jornada para él ya imborrable. “Non chorei nunca tanto na miña vida coma o 4 de agosto. Por fascículos: no mar, na terra con todo o equipo tras dous días moi duros co de Támara e co de Iago. Velos aí contentos por ti é unha cascada de emocións”, describió.
Por último, refrendó su acierto por coger el tren olímpico que le ofreció Xammar hace cinco años. “Podía levar cinco anos vivindo en Holanda e unha chamada cambiou a miña vida. A vida son trens que pasan e ti decides se subirte ou non. Pasara o que pasara, xa antes de Tokio merecera a pena todo o traballo. Pero agora, cunha medala no peito, é indescriptible”, sentenció.
