A pie de barrio

Para Arrabaldo, ni agua

A los vecinos de Arrabaldo se les prometió un parque a cambio de las molestias por la autovía. Lo esperan desde 2004.
photo_camera A los vecinos de Arrabaldo se les prometió un parque a cambio de las molestias por la autovía. Lo esperan desde 2004.
Los vecinos de Santa Cruz de Arrabaldo pagan impuestos como el resto, pero muchos de ellos ni siquiera tienen agua potable, su única opción para pasear es el arcén de la carretera y las promesas se incumplen una tras otra.

Los habitantes de Ourense dan por hecho que servicios básicos como el agua potable están disponibles para toda la dimensión del concello. Pero esto no se cumple para Santa Cruz de Arrabaldo. “E, cando demandas algo, parece que eres o inmigo, por pedir un servizo básico. Somos Arrabaldo, estamos no arrabaldo e trátannos coma arrabaldo”, lamentan sus habitantes. 

La asociación vecinal San Vitorio de Arrabaldo quiere renovar su directiva para dar fuerza nueva a sus reivindicaciones, desatendidas por la administración durante décadas, pero su situación ha entrado en un círculo vicioso: precisamente por la falta de servicios, la gente joven abandona el barrio. "É unha parroquia moi grande e espallada, o que non facilita nin a prestación de servios nin a unión veciñal", destaca su presidente, Manuel Fernández.

En Santa Cruz de Arrabaldo están rodeados por un espacio natural idílico, pero quienes residen en la parroquia y salen a dar un paseo se ven obligados a circular por el arcén de la carretera. Tienen varios parques abandonados. Uno de ellos no pasó de promesa política y las malas hierbas bloquean el paso donde debería haber columpios para niños y una zona de ejercicio para los más mayores. "Nunha zona rural, hai que quedar na casa porque non tes por onde ir”, critica Fernández. Todo por la ausencia de un espacio verde que prometieron todos y no cumplió ninguno. "Hai un proxecto presentado, pero levamos así desde 2004", subraya. 

20210516172415712_resultado

María José González, Manuela Pérez, Pura Álvarez, Fran Crespo y Mercedes Rodríguez, de la asociación de vecinos.

Otra de las demandas ciudadanas es una senda fluvial que una Ramirás con Barbantes, dando continuidad al largo sendero que queda incomunicado a la altura de Arrabaldo. Entre tantas barreras (los ríos, las carreteras, las vías del tren), desde la asociación cívica recuerdan un antiguo chiste, publicado en La Región y vigente aún hoy, en el que un vecino se mostraba asustado por no saber a dónde ir. "Prometéronnos o parque a cambio da autovía", recuerdan, pero esto se incumplió, y no se mantiene ni lo básico: “Loitamos anos e anos para que cortaran a maleza que chegaba xa á autovía. Agora cortárona e a deixaron alí. Combustible para un incendio”.

Fran Crespo añade que “apostar polo rural é apostar porque a xente nova poda facer aquí as súas casas. Sen servizos mínimos, só imos quedar xente maior e cada vez máis maior ata que isto acabe. A uns metros de nós, en Punxín, ou Cenlle, teñen maís servizos e pagan menos impostos", compara.  A veces se invierte, pero por falta de planificación queda en nada: “Prometeron un área recreativa con piscinas fluviais na cal se gastou unha pasta botando terra e herba e plantando árbores que non saíron adiante", explican.

Además, varios núcleos poblacionales se ven obligados a apañarse sin agua de la traída. En esta situación se encuentra la madre de Antonio Muñoz, de 94 años, que reside en una zona de Arrabaldo donde conviven varias casas y una explotación agrícola, con la misma limitación. El invernadero trabaja gracias a sus pozos. Muñoz reclama que atender sus peticiones sería posible "cun pouco máis de vontade". Pura Álvarez, de la asociación vecinal, incide en que "falamos de núcleos onde viven persoas maiores, precisan atención médica, non se valen para carrexar e non teñen auga potable nas súas casas. E non é novo, enviamos escritos ao Concello todos os anos desde hai dezasete e ninguén nos resposta. Somos o último pobo e nótase en todo, aquí veñen os autobuses que se descartan na cidade".

 ¿Esperanzas? “Ningunha, a esperanza que teño é facer un pozo eu para a miña nai”, reconoce Muñoz. "Comenteino con avogados e din que podería denuncialo. No século que estamos, por lei, non pode haber ningunha casa sen auga nin recollida de lixo. Pero ata que non decidan que hai unha partida para iso… E total, se hai unha sanción, pagámola entre todos", lamenta. 

"No seu día, dicían que non se podía traer auga porque a presión non chegaba, unha mentira como unha catedral. En cuestión de meses había un tanque feito para dar servicio arriba, aos museos de Estanislao Reverter e do traxe". Asegura tener informes favorables de Viaqua. El problema es que ya lograron este visto bueno en tres ocasiones. "O que me comentaron é que, unha vez o informe é favorable, é un tema político", asegura. 

Parque infantil para jabalíes

20210516172419933_resultado

No está sembrado, es que aquí juegan más jabalíes que niños.

En el parque infantil ni se construyó una valla para evitar que entren jabalíes. Está casi oculto tras la maleza, y al no limpiar los contenedores junto al campo de fútbol sala también hacen acto de presencia cucarachas y ratas. Al lado está la Carballeira da Ramallosa, espacio de interés paisajístico catalogado y desinterés administrativo demostrado.

Te puede interesar