“Eu vin para a aldea a vivir / A vivir unha vida tranquila / E o único que eu quero caramba / Unha vida miña / Cansada do ruido dos autos / De sempre andar as presas / Prefiro plantar uns allos / Que traballar pa calqueira”, comeza a letra de “Nunha Aldea”, canción máis que significativa no repertorio de Catuxa Salom, unha artista que elixiu cambiar a cidade pola aldea en plena pandemia e que, post-pantemia, elixiu quedar por elección de vida. E de arte.
“Ahh ahh ahh como me doe o corpo / Se non bailo sempre / Ahh ahh ahh como me doe a alma / Se non teño tempo”, segue a canción. Porque as présas son moitas na cidade de Madrid e menos na Biofera do Río Eo, na provincia de Lugo.
Nacida Catalina en Vilagarcía, Pontevedra, en 1989, e convertida en Catuxa inspirada pola natureza e polas xentes do rural, esta música, actriz e socióloga presentará a súa fusión das suas raíces nativo-arxentinas e música en galego en la tercera edición de “Imos ter máis que palabras”, festival de arte e poesía explícita que terá lugar no Teatro Principal de Ourense o xoves 8 de setembro ás 21.
“A miña misión é que conectes, que bailes e que goces o ritmo dos tambores”, augura a responsable de ritmos tribais e cantos producidos na súa Loop Station para crear un universo sonoro que convida a viaxar por mundos oníricos.
A pandemia influíu moito nos artistas. No teu caso, fíxoche fuxir de Madrid cara a unha aldea de Lugo para dar vida ao que hoxe é a túa música. Como foi o proceso?
Levo case 10 anos na industria musical adicándome á música e a compoñer cancións. Coa pandemia o nóso sector veuse totalmente desamparado. Ó igual que a hostelería e moitos outros. Vivía en Madrid e cando chegou a pandemia tiven moito tempo para compoñer, estudar música e gravar no estudio que tiñamos na casa. Pero algo faiaba e non lle tiña fe as minas cancións. A través de Idealista cunhas amigas vimos un alquiler dunha casa en Galicia, nunha aldea. E sen ter nin idea de onde acabaríamos pero tendo mói claro que non queríamos seguir na cidade… alá fomos! E por sorte, saíu ben. A xente nos acolleu moito, e os lazos que estamos creando aquí son moi reais, porque se basan na cooperación. Estando aquí, empezaron a saír as cancions, fruto das vivencias no rural. E así nace Catuxa Salom.
Como definirías a túa música, teniendo en cuenta a confluencia dos teus xenes arxentinos e galegos?
Fusión de ritmos tribais latinoamericanos e folclore galego baixo un envoltorio electrónico.
Hai unha canción túa que se chama “Mulleres piratas” e fala de “mulleres que levan a loita na pel”. Se traemos a letra ao presente, que tanto se pode loitar desde a música para que a muller hoxe teña o sitio que lle corresponde?
Eu, persoalmente, son mais de actuar e non tanto de falar. Non teño un discurso “feminista” nin “políticamente correcto” pero creo que as miñas accións falan por si solas, porque así o vivo desde o corazón. Confío en que as miñas cancións, a posta en escena, traballar con mulleres músicas, directoras de arte, diseñadoras de vestuario, maquilladoras… son actitudes que sin decir nada, falan por si solas. Respondendo a túa pregunta: creo que a loita está en traballar con mulleres e persoas non binarias.
Como será a túa actuación en “Imos ter máis que palabras”?
Pois teño moitas ganas! Intuyo que será moi cálida e afectuosa.
