Os expertos piden non patoloxizar o cambio de sexo dos nenos trans

A admisión do cambio de sexo rexistral dun menor trans ourensano no Rexistro Civil, aprobado polo xuíz Darío-Carpio Estévez, abriu o debate por concedérselle a un neno de oito anos sen a presentación dun informe clínico, algo usual nestes trámites. As reaccións entre profesionais e activistas son positivas, mais existen voces que claman á cautela. O avogado Miguel Vieito Vilar, especializado no asesoramento a familias con nenos trans, admite que é o caso “do menor máis novo que coñezo”. Ao longo da súa carreira acompañou a mozos e mozas no mesmo trámite do Rexistro civil, pero nunca máis novos de nove anos. O letrado apunta que, en Galicia, o cambio de sexo no rexistro antes da adolescencia “non é nada raro” e que o razoamento do xuíz “non é moi novidoso” na etapa entre os nove e os once anos. Vieito considera que, de telo esixido neste caso, un informe psicolóxico sería un “anacronismo”, xa que a OMS eliminou a transexualidade dos “trastornos da personalidade e o comportamento” na súa Clasificación Internacional de Enfermidades en xaneiro. O avogado é categórico: “En Dereito a capacidade mental presúmese sempre”. Vieito apunta que, emitido xa o auto, é moi improbable que a decisión do xuíz sexa recurrida pola Fiscalía, xa que esta “debe velar polos dereitos do menor”. Pola súa banda, a psicopedagoga e sexóloga Vanessa Pousada prefire ser cauta: “Estamos ante cuestións complexas das que é conveniente non sacar conclusións precipitadas nin tender a xeneralizar en temas que poden atender a compoñentes individuais moi concretos”. Pousada prefire que nestes casos exista a supervisión dun psicólogo: “Na valoración do momento madurativo dun menor é convinte a visión dun profesional”. Porén, sinala que un maxistrado “conta coas competencias e recursos para poder ditaminar”. Dende o seu punto de vista, o máis importante é acompañar aos menores no seu proceso madurativo, pero tendo en conta que, ás veces, “a identidade sexual pode ser ambigua e precisa de tempo e apoio para poder desenvolverse”. Moitas veces a solución, argumenta, pasa por rexeitar o estigma e “deixar ser”, xa que a necesidade de definirse “ten que ver máis co mundo adulto que coas propias necesidades das nenas e dos nenos”. Dende a asociación A Galleira, destacada no activismo a prol dos dereitos LGBT en Ourense, están “moi, moi emocionadas”. Representando á Comisión de SexoDiversidade de entidade, Antía Pousa afirma que “estamos a ver que a lexislación vai moi por detrás da realidade social”. “Esta nova sae nun momento interesante, porque a nova lei non observa casos como o de Alejandro”, xa que é menor de 12 anos, nun rango de idade que o proxecto de lei non especifica, no que respecta ao cambio de sexo rexistral. Con isto en mente, dende A Galleira califican a proposta legal que se debatirá no Congreso de “moi deficitario”. “Non contempla as persoas non binarias nin ás migrantes, e deixa fóra ás crianzas”. Pousa defende que, neste caso, non se trata dunha cuestión de idade: ”É unha crianza que, dende hai anos, ten moi clarísima a súa identidade”. E pon un exemplo: “É chocante que a unha persoa trans lle pregunten dende cando sabe se é home ou muller,igual habería que responder coa mesma pregunta a unha persoa cis”. Pousa considera a decisión do xuíz titular do Rexistro un “paso adiante”, pero é crítica de cara ao obrar dos lexisladores: “Sería importante que, cando se aproba unha lei, escoitasen ás persoas afectadas por esa realidade”.