Lolita, 100 años y “mucho ímpetu” para cambiar la ciudad de Ourense

Lolita, el día de su 100 cumpleaños.
photo_camera Lolita, el día de su 100 cumpleaños.

Dolores Suárez, hija de Manuel Suárez, el alcalde socialista de Ourense fusilado en 1937, es la primera suplente de la lista del PSOE en la urbe: “Non dudou en dicir que si”

Dolores Suárez Bretaña, más conocida como “Lolita”, repite este 28M en la candidatura del PSOE en la ciudad como primera suplente. Con 100 años recién cumplidos, su especial vínculo con la formación socialista es innegable: su padre era Manuel Suárez, “Manoliño”, el alcalde del PSOE en Ourense fusilado en el año 1937. “Ela non milita no partido, pero tampouco é necesario un carné para ter un sentimento”, explica Xosé Lois Carrión, secretario de Memoria Histórica de la comisión ejecutiva municipal del PSOE, e íntimo amigo de Lolita. 

Cuando Carrión le propuso participar en el proyecto de Paco Rodríguez, la centenaria no dudó en sumarse: “Tardou menos en dicir ‘si’ que o que tardei eu en facerlle a pregunta. Ten moito ímpetu, e nós estamos moi contentos de que sexa a primeira en apuntarse con tantas ganas ao que lle propoñemos”. 

La memoria, clave

Cuando los nacionales ejecutaron a su padre, Lolita tenía 14 años. “Ela, xunto coa sua nai (Celedonia Bretaña) e os seus irmaos, viron pasar o furgón no que ían seu pai e as outras persoas ás que ían fusilar no campo de San Francisco. Escoitaron os disparos e o tiro de gracia”, relata Carrión. La familia no se olvidó nunca de lo sucedido: “A nai sempre lles lía a derradeira carta que Manuel lles deixara, onde lles explicaba por que perdera a vida, por ser unha boa persoa. Os irmáns acabaron por saber case de memoria a carta”. 

Recordar a su padre no solo les permite honrar su memoria, sino también mantener viva la memoria histórica de lo que sucedió en la Guerra Civil y en la posterior dictadura. “Lolita fala do tema e non o agocha porque non quere que se esqueza o que pasou para que non volva suceder nunca máis. Ela di claramente que a seu pai o executaron por socialista, por sindicalista e por masón”, explica Carrión. En el último acto público en el que participó, en 2019, Lolita recordó que “como mi padre hubo muchísimas personas que murieron sin saberse nada de ellos”. 

Las huellas

El asesinato de Manoliño marcó la vida de Lolita, pero no le arrebató su alegría, su ímpetu y su energía, de los que da cuenta aún ahora, a sus 100 años. Eso sí, durante muchos años no quiso poner un pie en la casa consistorial de la ciudad, hasta que el gobierno local de Paco Rodríguez lo nombró hijo predilecto. “Non quería volver a entrar no Concello porque recordaba o día que fóra alí para levarlle as notas do colexio ao seu pai, alá polo 1935 ou inicios do 36. O día que o nomearon fillo predilecto entrou polo que supuña aquel recoñecemento para a familia, pero non sen certo arrepío”, comenta Xosé Lois Carrión.

Te puede interesar