Un retrato ourensán para o Schindler galego

Hai uns meses, o pintor Baldomero Moreiras (Celanova, 1955) descubriu a historia dun republicano que o deixou abraiado. Foi na presentación do libro “Alejandro Viana. Un galego á fronte do rescate dos refuxiados republicanos”, de Roberto Mera, autor que resultou ser o sobriño neto deste home de Ponteareas que faleceu en México en 1952 tras axudar a máis de 17.000 españois a fuxir dos nazis. Segundo a documentación que atopou o sobriño neto do protagonista, Viana era deputado de Esquerda Republicana. Rematou exiliándose en París. Alí liderou a saída en barco de miles de españois -moitos galegos- a países de Sudamérica. Viana tamén se salvou, pero foi o último en subir ao barco, o Alsina, que Moreiras acompaña no retrato que hoxe ás 20,00 horas presenta no Liceo. O acto enmárcase nas actividades que organizan os Amigos da República de Ourense, que hoxe conmemoran os 92 anos da proclamación da Segunda República. Moreiras quedou tan fascinado co libro que “tan pronto souben da existencia de Viana, comecei o cadro”. Con paixón, pasa as páxinas da publicación na que sitúa manuscritos que Viana enviou a intelectuais como Castelao ou Neruda. “É un galego de relevancia incrible, unha figura descoñecida para toda Galicia e España, por desgraza”, di o pintor dende o seu refuxio de Golpellás, en Paderne de Allariz. Alí repousa o retrato de Alejandro Viana, que hai que observar con luz lateral para que poidan apreciarse tódolos detalles. “Sentinme na obriga de participar na divulgación da súa historia con este retrato que me saíu do máis interior, do fondo”, confesa. A obra está feita coa técnica de collage, que últimamente vén realizando Moreiras nos seus traballos. “É un papel de algodón gordo, que é o que provoca eses cortes e siluetas dependendo de onde lle de a luz”. Ao cadro aínda hai que buscarlle ubicación definitiva. Á mente vén o cadro de “A derradeira leición do mestre”, de Castelao, obra icónica do galeguismo, que en 2019 se exhibiu por primeira vez en Ourense -estaba en Buenos Aires- por iniciativa da Deputación de Ourense. Amalia Bóveda, a filla do protagonista do cadro (Alexandro Bóveda) chorou fronte a pintura que nunca vira, fronte a imaxe do pai fusilado que nunca coñeceu.