No mes de xuño, o escritor Román Raña resultou gañador do premio de poesía Cidade de Ourense. Onte presentou o seu libro: O incendio das palabras.
Coa súa obra O incendio das palabras o escritor vigués Román Raña resultou gañador da XXV edición do premio de poesía Cidade de Ourense. O libro de poemas foi presentado onte no Auditorio municipal nun acto no que estivo o seu autor, acompañado pola concelleira de Cultura do Concello de Ourense, Isabel Pérez.
Que inspirou o seu traballo de poemas?
Tratei de facer unha viaxe a miña infancia e a miña adolescencia. Neste libro recollo dous escenarios da miña felicidade: as terras do Ribeiro, especialmente Carballeda de Avia, e Vigo, onde descubrin o mar. Son vivencias cun fondo común: o verán como estación principal do ano, que implica luminosidade, sol, vacacións.
Autobiográfico.
É totalmente biográfico, pero xa pola propia concepción da poesía que parte da intimidade da persoa, dos sentimentos máis fondos que emanan do seu interior.
Son varios os premios que recoñecen a súa traxectoria profesional, pero que significa para vostede o Cidade de Ourense?
É un premio ó que lle teño moito cariño polas miñas vinculacións persoais con Ourense. Pasei boa parte da miña infancia en Carballeda de Avia, como reflexo no libro, é a terra dos meus pais. O cariño e aínda maior porque o premio Cidade de Ourense foi un dos primeiros que recibín na miña labor como escritor, pois tamén fun premiado en 1984.
Como se atopa o mundo da poesía?
Penso que hai unha enorme cantidade de poetas de extraordinario talento e estanse a incorporar voces novas, sobre todo mulleres, que aportan unha gran diversidade á poesía. O xénero poético é certo que é unha actividade minoritaria, pero hai que cumprir co noso oficio e facelo ben.
Hai proxectos sobre a mesa de Román Raña?
Nestes momentos estou a traballar en poesía e tamén en prosa, ameazo con voltar a traballar neste ámbito.
Que inspirou o seu traballo de poemas?
Tratei de facer unha viaxe a miña infancia e a miña adolescencia. Neste libro recollo dous escenarios da miña felicidade: as terras do Ribeiro, especialmente Carballeda de Avia, e Vigo, onde descubrin o mar. Son vivencias cun fondo común: o verán como estación principal do ano, que implica luminosidade, sol, vacacións.
Autobiográfico.
É totalmente biográfico, pero xa pola propia concepción da poesía que parte da intimidade da persoa, dos sentimentos máis fondos que emanan do seu interior.
Son varios os premios que recoñecen a súa traxectoria profesional, pero que significa para vostede o Cidade de Ourense?
É un premio ó que lle teño moito cariño polas miñas vinculacións persoais con Ourense. Pasei boa parte da miña infancia en Carballeda de Avia, como reflexo no libro, é a terra dos meus pais. O cariño e aínda maior porque o premio Cidade de Ourense foi un dos primeiros que recibín na miña labor como escritor, pois tamén fun premiado en 1984.
Como se atopa o mundo da poesía?
Penso que hai unha enorme cantidade de poetas de extraordinario talento e estanse a incorporar voces novas, sobre todo mulleres, que aportan unha gran diversidade á poesía. O xénero poético é certo que é unha actividade minoritaria, pero hai que cumprir co noso oficio e facelo ben.
Hai proxectos sobre a mesa de Román Raña?
Nestes momentos estou a traballar en poesía e tamén en prosa, ameazo con voltar a traballar neste ámbito.
