A ourensá Rosa Álvarez foi homenaxeada co Premio de Honra "Marisa Soto", concedido pola Asociación de Actores e Actrices de Galicia
En activo. A ourensá Rosa Álvarez, homenaxeada co Premio de Honra "Marisa Soto", concedido pola Asociación de Actores e Actrices de Galicia, non rexeita papeis. "De reparto ou de protagonista, sempre os collín e sempre foron importantes", afirma. O galardón recoñece a traxexctoria da actriz por ser "auténtica pioneira do teatro profesional e impulsora de iniciativas históricas como a Agrupación Cultural Abrente e as primeiras Mostras de Ribadavia.
A palabra "pioneira" repítese nos halagos. Como se sinte?
Houbo máis pioneiros, hai moitas actrices que poderían compartir este premio que leva o nome das miña compañeiras de viaxe. Marisa Soto, Mabel Rivera e eu fixemos a primeira compañía de teatro de mulleres en Galicia.
Foi máis difícil abrirse camiño sendo muller?
Non. Costounos o mesmo que a outras compañías. Na época que eu vivín non tivemos moito machismo.
Agora é diferente?
Eu non o sinto. Se cadra no audiovisual pode darse o caso, non o sei. Eu creo que por sorte non existe moito machismo na nosa profesión.
Que supuxo profesionalizar o teatro en galego?
Foi o gran cambio. Pasar de aficionado a ter salarios. Permitiunos ser máis creativos.
Como ve, profesionalmente, o teatro galego que se fai hoxe?
Nun momento moi malo. Os espectáculos que se facíamos no Centro Dramático con 20 ou 30 persoas pasaron a historia. Agora contrátanse 10 actores e faise unha soa produción. Xa non está tan inmerso na sociedade. E a política teatral é un desastre. Hai poucas funcións e pouco presuposto.
Ten proxectos en mente?
Estou nunha idade na que xa non hai papeis para min. A partir dos 45-50 non existimos, e eu teño máis, estamos invisibilizadas.
Que papel lle falta por facer?
Nestes momentos, estou decepcionada do mundo. Non está na miña mente nada, calquera papel que veña será importante.
