Unha edición especial da primeira novela contemporánea das letras galegas, Maxina ou a filla espuria, á venta nas librarías galegas.
A primeira novela contemporánea das letras galegas, `Maxina ou a filla espuria`, regresa ás librarías 141 anos despois da súa publicación a través dunha edición especial que presenta a obra ao público lector do século XXI e inclúe a reprodución facsimilar o manuscrito conservado no arquivo da Real Academia Galega (RAG).
Marcial Valladares (1821-1903) escribiu `Maxina ou a filla espuria` en 1870, pouco despois de terminar a versión inicial do seu dicionario galego-castelán, o primeiro gran dicionario da lingua galega e a obra que reportou un maior respecto entre os coetáneos.
Pero o protagonista do Día das Letras Galegas de 1970 tamén foi gramático e desenvolveu unha notable recollida de cantigas e refráns. Ademais, tal e como lembra a RAG nun comunicado, mereceu un lugar destacado no Rexurdimento como pioneiro no uso do galego como poeta e autor de Maxina.
Aínda que inicialmente a edición semifacsimilar da obra ía ser presentada este mércores ás 19,00 horas no a parroquia de Berres, na Estrada, finalmente o acto terá lugar no Teatro Principal ante a previsión de choiva.
A Editorial Galaxia volve levar ás librarías esta peza coa colaboración da Real Academia Galega e a secretaría xeral de Política Lingüística. A dixitalización do manuscrito conservado na RAG foi realizada por Unayta.
O presidente da Real Academia Galega, Víctor F. Freixanes, participará na presentación do volume cando o director xeral de Galaxia, Francisco Castro; o responsable da edición, Xesús Domínguez Doo; o alcalde dá Estrada, José López; e o secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García.
`Maxina ou a filla espuria` publicouse por primeira vez en 1880, o mesmo ano que `Follas Novas` de Rosalía de Castro. A obra viu a luz en 16 entregas na revista `A Ilustración Galega e Asturiana`, dirixida por Manuel Murguía.
Seguindo os trazos do folletín, a novela narra a historia desgraciada de Otilia de Sancti-Petri, unha moza da burguesía compostelá que é violada nun baile de máscaras e queda embarazada dunha filla á que chamará Maxina. A pequena será criada por dous campesiños, Inés e Caitán, xunto ao seu medio irmán Ermelio, afillado de Salvio, o señorito de Rebordán, namorado e pretendente de Otilia.
Marcial Valladares (1821-1903) escribiu `Maxina ou a filla espuria` en 1870, pouco despois de terminar a versión inicial do seu dicionario galego-castelán, o primeiro gran dicionario da lingua galega e a obra que reportou un maior respecto entre os coetáneos.
Pero o protagonista do Día das Letras Galegas de 1970 tamén foi gramático e desenvolveu unha notable recollida de cantigas e refráns. Ademais, tal e como lembra a RAG nun comunicado, mereceu un lugar destacado no Rexurdimento como pioneiro no uso do galego como poeta e autor de Maxina.
Aínda que inicialmente a edición semifacsimilar da obra ía ser presentada este mércores ás 19,00 horas no a parroquia de Berres, na Estrada, finalmente o acto terá lugar no Teatro Principal ante a previsión de choiva.
A Editorial Galaxia volve levar ás librarías esta peza coa colaboración da Real Academia Galega e a secretaría xeral de Política Lingüística. A dixitalización do manuscrito conservado na RAG foi realizada por Unayta.
O presidente da Real Academia Galega, Víctor F. Freixanes, participará na presentación do volume cando o director xeral de Galaxia, Francisco Castro; o responsable da edición, Xesús Domínguez Doo; o alcalde dá Estrada, José López; e o secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García.
`Maxina ou a filla espuria` publicouse por primeira vez en 1880, o mesmo ano que `Follas Novas` de Rosalía de Castro. A obra viu a luz en 16 entregas na revista `A Ilustración Galega e Asturiana`, dirixida por Manuel Murguía.
Seguindo os trazos do folletín, a novela narra a historia desgraciada de Otilia de Sancti-Petri, unha moza da burguesía compostelá que é violada nun baile de máscaras e queda embarazada dunha filla á que chamará Maxina. A pequena será criada por dous campesiños, Inés e Caitán, xunto ao seu medio irmán Ermelio, afillado de Salvio, o señorito de Rebordán, namorado e pretendente de Otilia.
