UNIVERSIDAD

Los investigadores ven ineficaz el rastreo digital de población

El catedrático Fernando Pérez lidera el estudio realizado por investigadores de la UVigo.
photo_camera El catedrático Fernando Pérez lidera el estudio realizado por investigadores de la UVigo.
El estudio de la UVigo apunta que estos métodos no garantizan la privacidad y son imprecisos

Tal y como fueron propuestas, las aplicaciones de rastreo digital puestas en marcha en Europa durante el estado de alarma para evitar el contacto de la población no ofrecen una garantía total de privacidad a los usuarios, ni son 100% robustas frente a ataques maliciosos, algunos de ellos relativamente sencillos de implementar, escalables, con capacidad de convertirse en masivos y con consecuencias potenciales muy negativas. Son las principales conclusiones extraidas de un estudio realizado en la Universidad de Vigo sobre el debate generado en Europa para monitorizar el comportamiento de la población durante la crisis del coronavirus. 

Liderada por el catedrático Fernando Pérez, la investigación se centró en estudiar los dos modelos europeos, el centralizado y el descentralizado, para rastrear a la población. "Canto máis estudabamos un e outro, máis nos percatabamos de que, unha vez, eliminada a hipótese dun estado que actuase como 'Gran Irmán', modelo de ameaza do que parte o protocolo descentralizado, ambos adolecían de graves problemas que ían moito máis alá do debate orixinal, ata o punto de chegar á conclusión de que, na súa concepción actual, a súa utilidade é moi limitada", explica Fernando Pérez, investigador del centro Atlanttic. 

Al carecer de tecnología suficiente, estas medidas pueden conducir a una falsa seguridad

Más allá del debate y las críticas cruzadas de ambos modelos, los investigadores de la UVigo inciden en el hecho de que buena parte de sus defectos son "consustanciais á combinación duns requerimentos de privacidade moi esixentes cun estándar de comunicacións (Bluetooth) que nunca foi pensado para ese fin". En este sentido, Fernando Pérez lamenta que "mentres Alemaña, Francia, Italia ou Reino Unido nos que se apostara por un modelo centralizado, xa están a reformulalo, é desalentador que en España as administracións non promovesen o máis mínimo debate sobre esta cuestión", asegurando que "desde aquí achegaríase unha perspectiva diferente, porque a privacidade, que é un concepto subxectivo, non é igualmente valorada no norte que no sur de Europa e esta diferente percepción, podería axudar a concibir solucións aceptables para a cidadanía".

En cuanto a los problemas, el catedrático vigués asegura que "a estimación da distancia á que están dúas persoas é moi imprecisa" y que, para que el rastreo sea efectivo, el grado de adopción debe ser mayor al 80%. Los investigadores de la UVigo concluyeron que, al carecer de tecnología suficiente, la adopción de estas medidas puede conducir a una falsa seguridad que se convierta en un elemento desalentador. "Desde unha perspectiva meramente técnica, desaconsellamos firmemente a adopción inmediata de aplicacións de rastrexo de contactos en tanto non se solucionen satisfactoriamente os problemas identificados", afirma.

Te puede interesar