Non hai unha película decente para ver. Non queda outra que escribir. Xa o fixen. E sigo escribindo. Ó mesmo tempo, claro, coa música nos oídos. Esta que non falte nunca! Grazas a Deus non me falta. Agora mesmo son Radio Futura co seu álbum "La canción de Juan Perro". Antes fora o jazz de Charlie Byrd e Stan Getz. Dentro dun cacho volverá o jazz de Ben Webster. Porque aínda queda moita noite. A noite é longa. Incluso ata penso que teño tempo para uns minutos de lectura.
Remata Radio Futura. Imos con Ben Webster e, por exemplo, co seu álbum "King of the Tenors". E como empeza, Deus! Como para flotar nesta noite longa. Nesta noite na que a mesa sobre a que escribo está cheíña de papeis, e carpetas, e dicionarios, e libros. Cada vez que me poño a escribir co ordenador lévame unha tira de tempo e máis o colocarme, xa que como o fago sobre a mesa da cociña (axéitome moi ben a ela), teño que espallar sobre ela todo iso que digo e, ás veces, algunhas cousas máis. A tira de tempo volve ser a mesma cando chega a hora de recoller. Que todo sexa polo pracer de escribir, de contar.
