O Capitán Trueno foi un protagonista indiscutible dos tebeos da miña nenez.Acompañado do seus amigos Crispín, Goliath e a súa noiva Sigrid, era un guerreiro que personificou os valores do cabaleiro español na Idade Media. Paladín da xusticia e liberador dos sometidos, a súa consigna antes de entrar no combate era: Santiago y cierra, España.
Teño que decirlles que daquela mesturando a lectura das historietas coa preparación do exame de ingreso de bacharelato, sabiamos perfectamente a función das conxuncións, polo que a divisa do Capitán Trueno desconcertabame dabondo pois, coidaba eu, o y grego entre Santiago e o verbo, nin coordinaba nin copulaba.
Aquel desacougo sintáctico foise esvaecendo co paso do tempo, xa que o heroe das bandas deseñadas deixou de loitar no ano1968 e o lema incitador, aínda que seica viña funcionando con éxito dende a batalla das Navas de Tolosa, quedou no esquecemento por caduco e reaccionario.
Curiosamente foron os Pais de Galicia/Galiza os que me lembraron a inquedanza infantil que me provocara a conxunción na frase Santiago y cierra, España, pois aínda que a maioría dos deputados que sentan no Pazo do Hórreo, falando un galego macarrónico e adobiando as súas intervencións cos bueno, bien, ahora, eres, entonces, etcétera, fannos sospeitar que lataron os cursiños de Iniciación e Pefeccionamento, aínda que, insisto, son de tódalas cores políticas os que lle dan couces a sintaxe, son aqueles políticos, os que poñen máis énfase no uso da lingua lexislando a normativización para rótulos e sartegos, quen cando toman a palabra esbardallan a eito enchendo o noso hemiciclo co y.
Eu non sei se esta conxunción tan fóra de contexto nos beizos nacionalistas contén algunha mensaxe subliminal, o que supoño é que pola súa reiteración pode tomar carta de natureza e os psiquiatras e psicólogos que lle poñen nome a todo hanna de calificar de síndrome, que segundo o perfil dos falantes poderíanna definir como a síndrome do Capitán Trueno ou pola proximidade xeográfica síndrome do Apostolo ou tamén mergullando na historia máis recente a síndrome de Ramiro de Maeztu autor de Defensa de la Hispanidad que foi quen rescatou o lema nos anos trinta do século pasado.
Claro que tamén poden poñerlle remedio de súpeto dun xeito moi sinxelo, botando man dun diccionario e seguindo a orde do abecedario, poden caer do cabalo cando cheguen a folla reservada ó Y e lean: é unha letra allea ó alfabeto galego, empregada soamente en palabras doutros idiomas ou en certos símbolos convencionais internacionais que é como reza en calquera diccionario que se gabe de seu.
