Amigo Benito: Por medio da prensa e demáis medios de comunicación social actuais, entereime da homenaxe que se che vai adicar o vindeiro día 7 de abril, conmemorando o 50 aniversario do teu ordeamento sacerdotal. ¡50 anos! Nada menos que medio século adicado (e nunca máis certo) ó servizo dos máis necesitados, dos que sofren, dos que máis precisaban e seguen a precisar de comprensión, de cariño, tamén de axuda material, pero, máis que nada, de alguén que nos escoite, que o sintamos perto de nós, compartindo e atendendo as nosas innumerables necesidades. Todo isto de xeito silandeiro, natural, discreto, comprendendo que esa é a
¡50 anos! Nada menos que medio século adicado (e nunca máis certo) ó servizo dos máis necesitados, dos que sofren, dos que máis precisaban e seguen a precisar de comprensión, de cariño, tamén de axuda material, pero, máis que nada, de alguén que nos escoite, que o sintamos perto de nós, compartindo e atendendo as nosas innumerables necesidades. Todo isto de xeito silandeiro, natural, discreto, comprendendo que esa é a verdadeira razón de ser do sacerdocio que fai 50 anos asumiches na preciosa parroquial do pobo que te viu nacer: San Salvador de Sanguñedo (Verea). Por razón de vecindade (eu tamén son de Verea) coñecémonos dende rapaces, e aínda que ás veces, por mor dos distintos camiños que a cada quén nos sinala a vida, pode semellar que nos perdemos a 'pista', en realidade nunca foi así, sobor de todo porque a túa traxectoria pastoral (moi a pesares de ti) nunca pasou desapercibida, e menos para aqueles que dende rapaces nos honramos coa túa amistade.
Por razóns que ti sabes, coñezo en especial a túa traxectoria como capellán do Hospital Santa María Nai, e pódoche asegurar que teño milleiros de testemuñas de agradecemento e admiración de xente que neses tremendos intres de dor e soidade somentes sentiu a túa proximidade, o teu alento e as túas verbas de comprensión e consolo. Alí soupeches gañarte, non só o cariño dos enfermos, senón tamén o de todo o persoal do Hospital, e a mellor proba foi que no tempo que estiveches ingresado, a lista de espera para poderte visitar superaba de longo a de calquera especialidade.
A min sempre me pareceu que Celanova era un destino ideal para ti, e non só polas súas xentes (que tamén), senón porque ahí te ibas a atopar con outro crego (César Iglesias) que, igual que o seu irmán Manuel (Q.E.P.D.) tiveron sempre o mesmo concepto do sacerdocio que tes ti, e ás probas me remito.
Por eso, amigo Benito, estou seguro de que esta homenaxe será un éxito de asistencia (non podía ser doutro xeito), pero eu penso que hai outra menos espectacular pero cecáis máis reconfortante para ti, os milleiros de agarimosas plegarias de gatitude, cariño e admiración daqueles ós que sempre axudaches, e que nese día se estarán a escoitar na túa honra.
Por razóns que ti sabes, coñezo en especial a túa traxectoria como capellán do Hospital Santa María Nai, e pódoche asegurar que teño milleiros de testemuñas de agradecemento e admiración de xente que neses tremendos intres de dor e soidade somentes sentiu a túa proximidade, o teu alento e as túas verbas de comprensión e consolo. Alí soupeches gañarte, non só o cariño dos enfermos, senón tamén o de todo o persoal do Hospital, e a mellor proba foi que no tempo que estiveches ingresado, a lista de espera para poderte visitar superaba de longo a de calquera especialidade.
A min sempre me pareceu que Celanova era un destino ideal para ti, e non só polas súas xentes (que tamén), senón porque ahí te ibas a atopar con outro crego (César Iglesias) que, igual que o seu irmán Manuel (Q.E.P.D.) tiveron sempre o mesmo concepto do sacerdocio que tes ti, e ás probas me remito.
Por eso, amigo Benito, estou seguro de que esta homenaxe será un éxito de asistencia (non podía ser doutro xeito), pero eu penso que hai outra menos espectacular pero cecáis máis reconfortante para ti, os milleiros de agarimosas plegarias de gatitude, cariño e admiración daqueles ós que sempre axudaches, e que nese día se estarán a escoitar na túa honra.
