O RiR chega á sua quinta edición, pandemia polo medio, ¿algunha vez pensou que sería imposible cumprir o lustro?
Confiábamos plenamente, precisamente, porque fomos quen de manternos durante dúas edicións na metade dunha pandemia. Non cabía outra posibilidade que non fose seguir.
Logo dese periodo e ante o que semella un incremento xeneralizado dos estados de ansiedade e crispación, rir é máis preciso ca nunca.
O humor sempre é preciso, en calquera circunstancia e a calquera persona sempre lle ven ben. Levamos uns cantos anos así: cando non é unha cousa é a outra… Semella, tamén, que sempre vai a haber un motivo para estar cabreado, e no RiR intentamos aliviar, con risas, esa sensación. Polo menos durante a semana na que se celebra o festival.
Son 37 as curtas que van a concurso, ¿que destacaría desta selección?
Este ano a sección de animación vai mesturada coa de ficción. Hai curtas de moitísima calidade: tanto técnica, como artística.
Cantas propostas recibiron en total?
Máis de 290. É unha cifra similar todos os anos. Hai que recordar que este é un festival temático, entón non se reciben tantas propostas como noutros máis xerais.
Farán unha retrospectiva sobre Pedro Brandariz.
Si. Era moi querido por todo o mundo. Sempre estaba disposto a achegar unha man. Eu tiven a sorte de traballar con el na curta “La metafísica del asesino” e a verdade é que era unha persoa encantadora.
Por que Isabel Risco para o Premio RiR Contigo?
É unha muller que leva adicada ao mundo da comedia en galego e en diferentes formatos toda a vida. Era hora de premiala polo seu traballo, así como polo seu xeito de ser: divertida, cercana e encantadora.
Nunha vila como Allariz, comprometida co coidado do medio, faltaba que tamén se implicase de xeito especial o RiR?
Si. Aí xogamos con vantaxe. En Allariz hai unha concienciación moi clara no eido da sustentabilidade e nos dan moitas facilidades.
Que significa para vostede estar á fronte do RiR?
É motivador porque é un evento que xenera sorrisos e bo humor, pero hai moito traballo detrás.
