As mulleres do rural xa o tiñamos moi difícil, pois temos que conciliar vida laboral e nos eidos, pero o xabarín ténnos especilamente moi cheas.
Non sei a quén compete, pero urxe que se faga algo. Campan as súas anchas, non se deteñen nin con aramio, pois en leiras completamente cercadas con malla se meten e arrasan con todo. Se os mandatarios que poidan remediar esto non o fan, entre a crise e o xabarín teremos que ir a comer as súas casas ou pedir esmola na rúa. Tanto nos venden que comamos san, e as patacas, cebolas, pementos, tomates, leitugas e demáis verduras cómeas o mentado xabarín, e se non as come estrágaas ou caga nelas.
