Sempre dicimos que a nosa xuventude carece de valores. Ben é certo que algúns lle faltan, sobre todo pola perda destes dentro das propias familias. Podo dar fe de que ten valores dabondo, coma os que demostrou hai días na despedida do seu amigo e compañeiro. A imaxe era desoladora... Apretaba ver a moitos mozos e mozas durante horas de pé, nin sentados nin tumbados, de pé uns a carón dos outros. Todos coas bágoas nos ollos e coa mirada perdida cara o ceo, agardando ver ao seu amigo agochado detrás dalgunha estrela. Eles, orgullosos de ti, Pablo. Eu, orgullosa deles. Onde queira que estés, que saibas que te queren. Un bico.
