O proxecto de Cristina e David, unha ecoescola na Cubeliña

Rachar coa desconexión “brutal” -din- que hoxe existe entre as persoas e o mundo natural levou a Cristina Calle e David Suárez, educadores ambientais e guías da natureza, a dar o paso de montar xuntos unha cooperativa que lles permita traballar e vivir do que realmente lles gusta. Vinculados laboral e familiarmente co val de Ramirás, fai sete meses constituíron a cooperativa Xesta Brava con sede na Cubeliña. “Para nós, máis que un traballo é un hobbie. Pero hai que pelexar moito”, comenta David Suárez, lembrando as trabas burocráticas, os problemas da conexión a internet ou a falta de electricidade os días de tormenta… Como primeira acción, crearon unha ecoescola itinerante para achegar a natureza aos colexios e as asociacións mediante obradoiros relacionados co medio ambiente e a biodiversidade. “Non lle podemos pedir ás novas xeracións que coiden algo que non coñecen, que non aman, no que non crearon vínculos”, di Cristina Calle, moi contenta co traballo feito nestes meses nos colexios de Cartelle ou Antonio Palacio do Porriño; coas asociacións A Broa, Lirio do Xurés, Avada ou en Toén. No rural, matiza David, “se poden facer moitas cousas, non só no ámbito do sector primario”. “O rural sen servizos, tampouco funciona. Nós estamos facendo bastantes campamentos e actividades de conciliación familiar. Si xa é difícil conciliar nunha vila ou nunha cidade onde hai un montón de opcións... no rural é imposible”, engade Cristina, quen cree que “onde hai un cole, hai un tesouro”. Xesta Brava é un proxecto a medio-longo prazo, no que xa están traballando para crear nunha parcela da Cubeliña un agro ecosistema e un espazo de ocio educativo e formativo onde poñer de relevancia a importancia da biodiversidade e do traballo da agricultura en ecolóxico. “A horta pode ser un espazo educativo no que se poden traballar moitas materias e moitos valores”, engade Cristina durante a visita a parcela, duns 7.000 metros cadrados, no que ao redor da horta crearon un par de estanques onde gardar a auga da levada, conseguindo ademáis crear un pequeno ecosistema; e onde sentaron as bases para crear un bosque comestible no lugar que, ata fai moi pouco, era un prado. “A idea é, pouco a pouco, ir ampliando e xestionando os espazos que a xente queira…”, engade David. Aos veciños que tiveron a oportunidade de ver a horta ecolóxica en produción “chámalles a atención que funcione e que sexa estética. Xa nos din que temos que traer á xente para que a vexa”, di Cristina cun sorriso. Esa é a idea dende o principio.