O historiador Cesar Brandariz informou a Efe da localización do orixinal dun documento de Rodrigo Méndez Silva que reafirma a tese de que Miguel de Cervantes Saavedra é orixinario da vila de Cervantes, en Sanabria, no antigo Reino de Galicia.
O documento encóntrase na Biblioteca Nacional, que acolle, pola súa parte, a do conde de Lemos, que foi trasladada a Madrid despois do incendio declarado no seu castelo de Monforte.
Trátase dun texto de Méndez Silva (1600-1670), un portugués, reputado xenealoxista que foi cronista de Filipe IV e, na xenealoxía do alcalde de Toledo Nuño Alfonso, de orixe galega, refírese aos Cervantes como os seus ascendentes.
Neste texto, do que se coñecían copias e fora citado por numerosos especialistas, Méndez Silva refírese, pola súa parte, ao seu coñecemento directo dun manuscrito orixinal de Florian de Ocampo (1513-1590) que estaba 'coidado con xeito' na libraría do conde de Lemos, protector de Cervantes, en que fala do cativerio do xenial escritor en Alxer.
Alí sinálase que se trata dun cativo moi destacado, que estivo na batalla de Lepanto e que o terreo dos Cervantes Saavedra é a vila de Cervantes, na terra de Sanabria, do Reino de Galicia, de onde membros da familia se desprazaron naquela época, 1577, a Sevilla, Estremadura e México.
Cesar Brandariz, no seu libro 'El hombre que 'hablaba difícil'. ¿Quién era realmente Cervantes?' (Ézaro, 2011), refírese a moitas outras fontes que apuntan á orixe sanabresa do escritor, especialmente a un documento do Colexio dos Xesuítas de Monterrei, cuxa maioría de páxinas están escritas coa caligrafía do autor do Quixote.
Neste texto, Miguel de Cervantes denomínase o 'sanabro', como outros que aparecen que se chaman o 'sileno' ou o 'viano', de Sil e Viana, relata a súa época de estudante naquel centro e fai referencia á súa tartamudez.
Para Brandariz, como apuntan outros autores, a fala e a sintaxe que emprega Cervantes nas súas obras procede claramente da fala da zona. 'Non hai volta de folla', remarca.
En opinión do especialista, tampouco sería posíbel que Cervantes describise con tanta exactitude manifestacións folclóricas da zona de Monterrei, como referencias á farrapada ou os peliqueiros e outras diversas pasaxes de entroidos como os de Laza.
No seu libro, o autor manexa moitos outros argumentos en favor da súa tese, como a propia inscrición en Alcalá de Henares, dous anos anteriores ao nacemento de Cervantes, e en que inicialmente non figuraba o nome de Miguel.
Brandariz sostén que 'non existe ningún documento non falsificado en que Miguel se declare de Alcalá de Henares'.
Trátase dun texto de Méndez Silva (1600-1670), un portugués, reputado xenealoxista que foi cronista de Filipe IV e, na xenealoxía do alcalde de Toledo Nuño Alfonso, de orixe galega, refírese aos Cervantes como os seus ascendentes.
Neste texto, do que se coñecían copias e fora citado por numerosos especialistas, Méndez Silva refírese, pola súa parte, ao seu coñecemento directo dun manuscrito orixinal de Florian de Ocampo (1513-1590) que estaba 'coidado con xeito' na libraría do conde de Lemos, protector de Cervantes, en que fala do cativerio do xenial escritor en Alxer.
Alí sinálase que se trata dun cativo moi destacado, que estivo na batalla de Lepanto e que o terreo dos Cervantes Saavedra é a vila de Cervantes, na terra de Sanabria, do Reino de Galicia, de onde membros da familia se desprazaron naquela época, 1577, a Sevilla, Estremadura e México.
Cesar Brandariz, no seu libro 'El hombre que 'hablaba difícil'. ¿Quién era realmente Cervantes?' (Ézaro, 2011), refírese a moitas outras fontes que apuntan á orixe sanabresa do escritor, especialmente a un documento do Colexio dos Xesuítas de Monterrei, cuxa maioría de páxinas están escritas coa caligrafía do autor do Quixote.
Neste texto, Miguel de Cervantes denomínase o 'sanabro', como outros que aparecen que se chaman o 'sileno' ou o 'viano', de Sil e Viana, relata a súa época de estudante naquel centro e fai referencia á súa tartamudez.
Para Brandariz, como apuntan outros autores, a fala e a sintaxe que emprega Cervantes nas súas obras procede claramente da fala da zona. 'Non hai volta de folla', remarca.
En opinión do especialista, tampouco sería posíbel que Cervantes describise con tanta exactitude manifestacións folclóricas da zona de Monterrei, como referencias á farrapada ou os peliqueiros e outras diversas pasaxes de entroidos como os de Laza.
No seu libro, o autor manexa moitos outros argumentos en favor da súa tese, como a propia inscrición en Alcalá de Henares, dous anos anteriores ao nacemento de Cervantes, e en que inicialmente non figuraba o nome de Miguel.
Brandariz sostén que 'non existe ningún documento non falsificado en que Miguel se declare de Alcalá de Henares'.
