Os antiheroes atormendados, solitarios, en busca dunha redención son habituais nas historias de Schrader. Creceu cunha educación relixiosa estritamente calvinista–os seus pais non lle permitiron ir ao cine ata os 18 anos–na universidade investigou sobre o estilo cinematográfco trascendental. A súa longa carreira como director é unha montaña rusa. Chegou ao máis alto con Hardcore (1979), Aflicción (1997) ou Desenfcado (2002) e xogou moi mal as súas cartas con Rock Star (1987), Touch (1997) ou The Canyons (2013). As súas colaboracións con Scorsese, por suposto, quedarán na historia.
Con El contador de cartas, Schrader volve enfocar a súa mirada, e a propoñer outro personaxe tráxico, William Tell, un ex militar torturador, ex presidiario, convertido en xogador profesional de póker. Ao cruzarse con Cirk, fillo dun ex compañeiro do exército, William ve unha oportunidade para redimirse. Así, decidirá xogar a súa man máis arriscada.
Levar os temas espirituais á cotiandade terreal é unha das cousas que mellor sabe facer Schrader. Neste sentido, William é outra figura Christi memorable que se move entre fichas, casinos periféricos, moteis de carreteira e prisións. Un personaxe máis fosco e introvertido de Eddie Felson, o histriónico buscavidas interpretado por Paul Newman. Ao igual que o seu compañeiro de aventuras Martin Scorsese, Schrader chea as súas narracións sobre os mundos marxinais de simboloxía bíblica e espirituais. Nun filme onde o xogo das cartas é un elemento importante, os números son fundamentais e o 7 aparece con frecuencia. O 7 é o número perfecto según Pitágoras. Tamén é un número que suma o 3 (número sagrado) co 4 (número terreal). Representa a soidade e á vez a perfección. No tarot o 7 é o Carro, un arcano iniciático que se relaciona co comezo da busca espiritual do individuo cara á sabedoría. Nestas coordenadas se atopa o protagonista. No paso desde a autoexpiación ata o sacrificio altruísta, cara á posibilidade dunha rehabilitación moral. O actor Oscar Isaac interpreta magnificiamente a William Tell, reencarnación doutros personaxes autodestrutivos creados por Schrader, emblema dunha masculinidade tóxica vintage xa fóra de moda no cine contemporáneo.
Outra referencia clave neste filme é Robert Bresson, un especialista máis en dilemas morais. En El contador de cartas hai citacións directas a Pickpocket (1959) e Un condenado a muerte se ha escapado (1956) pero tamén está presente a lucidez e a austeridade do cineasta francés. Unha mención especial merece a reconstrución visual-sonora filmada cun “ollo de pez” dos crímenes de Abu Ghraib e Guantanamo. Escenas case reais que rozan o documento terrorífico. Aquí, a nivel simbólico, hai outro acerto narrativo deste filme: converter os crimes dun puñado de homes nos pecados dun país.
(RE)CORTEN
Axudas para os festivais galegos
A Xunta de Galicia distribuirá este ano 210.00 euros á organización de festivais do sector audiovisual, tal como se recolle nas bases da convocatoria no Diario Oficial de Galicia (DOG). Incrementa nun 5% a súa dotación respecto á de 2021 para seguir co seu apoio aos certames considerados estratéxicos para o sector.
En cartelera
“Scream” vuelve a la gran pantalla tras 25 años del primer filme
Un nuevo asesino se pone la máscara de Ghostface en el regreso de la saga “Scream” que encabeza los escasos estrenos de la cartelera de cine de este fin de semana, junto a títulos como la francesa “Madeleine Collins”. “Scream”, la saga de terror creada en los 90 por Wes Craven regresa en su 25 aniversario con una quinta entrega que cuenta con buena parte del reparto original -Neve Campbell, Courteney Cox y David Arquette- y en la que Matt Bettinelli-Olpin y Tyler Gillett toman el relevo de Craven -fallecido en 2015- en la dirección.
La trama se sitúa 25 años después de la primera película en la que una serie de asesinatos conmocionaban al tranquilo pueblo de Woodsboro. Ahora, un nuevo asesino se pone la máscara de Ghostface y comienza a perseguir a un grupo de adolescentes.
Por otra parte, “Madeleine Collins” es un thriller dramático dirigido y escrito por el francés Antoine Barraud y protagonizada por Virginie Efira y el español Quim Gutiérrez. Es una historia de suspense sobre una mujer de mediana edad que mantiene dos relaciones paralelas en dos países distintos, con un marido y dos hijos en Francia y otra relación y una niña pequeña en la vecina Suiza.
