Explica que 'non está xustificada' a afirmación de non declarar por non poder pagar e que a situación de insolvencia 'non foi acreditada'
O titular do Xulgado de Instrución Número 2 de Santiago de Compostela, José Antonio Vázquez Taín, desestimou o recurso de reforma presentado polo avogado do exalcalde compostelano Gerardo Conde Roa no que pedía a retirada da imputación por un suposto delito de fraude fiscal derivado do non pagamento a Facenda de 291.000 euros polo IVE que cobrou da venda de 61 pisos a través da súa promotora Geslander.
No auto ditado este mércores, 2 de maio, o maxistrado reitera que 'existen indicios racionais de 'perpetrarse' o feito que deu motivo á apertura da causa. 'Así consta con total claridade que o imputado Gerardo Conde Roa, na súa condición de administrador único da Sociedade Geslander, non presentou declaración do IVE, nin aboou o devandito imposto, superando claramente a cantidade percibida a favor da Facenda Pública e non ingresada os 120.000 euros'.
'Ditos indicios son claros', subliña o xuíz, que matiza que 'existe unha clara identidade do autor dos feitos, polo que non cabe dubidar da persoa contra a que dirixir a imputación'. Ademais, Taín sinala que 'non se achegaron indicios ou probas de estar o imputado exento de responsabilidade criminal, se ben este extremo a volver a analizar máis adiante'.
No auto, o xuíz recorda que fronte a 'tan claras premisas', os motivos invocados pola defensa para argumentar a súa solicitude de arquivo, 'iríran dirixidos en dúas liñas distintas pero complementarias; por unha parte que os feitos non serían constitutivos de delito, e por outra, que o imputado está exento de responsabilidade criminal'.
Ao respecto, sinala que 'se alega que concorría na empresa do administrado unha situación de insolvencia palmaria que impediu ingresar o imposto'. 'Ata tal punto era a situación de insolvencia, que os bancos acredores ingresaron ao seu favor o produto das vendas realizadas no ano 2010,', agrega en relación aos argumentos do recurso.
'Tal circunstancia, de ser certa, aínda non foi acreditada, e, por iso, estaría xustificado continuar coa presente instrución. Nótese que da contabilidade achegada, unha revisión das grandes cifras non permite extraer as mesmas conclusións', expón o xuíz no auto.
INSOLVENCIA
Neste sentido, aclara que os ingresos obtidos no ano 2010 'non coinciden coa diminución de débedas con entidades financeiras, existindo pola contra unha ampla diferenza de cifras, que si permitirían o abono do IVE'. 'Non negamos a situación de insolvencia, só afirmamos que aínda non está suficientemente aclarado tal extremo', apostila.
Así, recorda que 'ha de xustificarse pola contra, a que se destinou o diñeiro (suficiente para aboar o imposto debido) que non se destinou a minorar débedas con bancos' e argumenta que 'existen mesmo algunhas transferencias, de difícil xustificación nunha empresa en crise'.
DOLO
En relación á segunda liña de argumentación, a defensa alegou que o imputado 'nunca' tivo intención de defraudar, e que a súa contabilidade 'mesmo era máis prexudicial para el, fiscalmente, que os datos de que dispoñía a Facenda Pública e que as vendas, ao ser notariais, eran puntualmente comunicadas á Axencia Tributaria con nitidez de cifras'.
Ao respecto, o xuíz do Xulgado de Instrución Número 2 de Santiago resalta no auto que o imputado 'xa coñecía perfectamente, por utilizalo antes, o recurso de declaración de impostos con solicitude de pagamento aprazado', polo que 'a simple afirmación de non declarar por non poder pagar, non está xustificada'.
Ademais, Taín manifesta no auto que algunhas das actuacións do imputado como administrador 'contradín frontalmente a súa intención de aboar os impostos, posto que indican preferencias por outros fins aos que destinar ingresos, moi distintos aos fins públicos'.
'A intención subxectiva do imputado aínda non é clara e, por iso, procede continuar coa investigación para aclarar os extremos relativos a esta', considera o xuíz. Con respecto a este extremo, recorda 'que non é función da fase instrutora adiantar o xuízo, senón acreditar a existencia de indicios de delito, e unha vez acreditada a devandita existencia, permitir que sexa en plenario onde se haberá de dilucidar a culpabilidade ou inocencia do xa entón acusado'.
Por todo iso, o xuíz instrutor comenta que 'non pode adiantarse o xuízo para evitar a pena de banco, do mesmo modo que non pode declararse a culpabilidade en fase de instrución'. 'Apreciándose indicios claros da existencia dun delito, e no presente suposto si concorren', sinala o xuíz porque 'os feitos son incontestables, e a aparencia de delito é clara', segundo engade, unha vez finalizada a fase de recollida de elementos de convicción, 'unicamente procede dar paso á fase de plenario', onde se debe decidir a culpabilidade ou inocencia do imputado'.
No auto ditado este mércores, 2 de maio, o maxistrado reitera que 'existen indicios racionais de 'perpetrarse' o feito que deu motivo á apertura da causa. 'Así consta con total claridade que o imputado Gerardo Conde Roa, na súa condición de administrador único da Sociedade Geslander, non presentou declaración do IVE, nin aboou o devandito imposto, superando claramente a cantidade percibida a favor da Facenda Pública e non ingresada os 120.000 euros'.
'Ditos indicios son claros', subliña o xuíz, que matiza que 'existe unha clara identidade do autor dos feitos, polo que non cabe dubidar da persoa contra a que dirixir a imputación'. Ademais, Taín sinala que 'non se achegaron indicios ou probas de estar o imputado exento de responsabilidade criminal, se ben este extremo a volver a analizar máis adiante'.
No auto, o xuíz recorda que fronte a 'tan claras premisas', os motivos invocados pola defensa para argumentar a súa solicitude de arquivo, 'iríran dirixidos en dúas liñas distintas pero complementarias; por unha parte que os feitos non serían constitutivos de delito, e por outra, que o imputado está exento de responsabilidade criminal'.
Ao respecto, sinala que 'se alega que concorría na empresa do administrado unha situación de insolvencia palmaria que impediu ingresar o imposto'. 'Ata tal punto era a situación de insolvencia, que os bancos acredores ingresaron ao seu favor o produto das vendas realizadas no ano 2010,', agrega en relación aos argumentos do recurso.
'Tal circunstancia, de ser certa, aínda non foi acreditada, e, por iso, estaría xustificado continuar coa presente instrución. Nótese que da contabilidade achegada, unha revisión das grandes cifras non permite extraer as mesmas conclusións', expón o xuíz no auto.
INSOLVENCIA
Neste sentido, aclara que os ingresos obtidos no ano 2010 'non coinciden coa diminución de débedas con entidades financeiras, existindo pola contra unha ampla diferenza de cifras, que si permitirían o abono do IVE'. 'Non negamos a situación de insolvencia, só afirmamos que aínda non está suficientemente aclarado tal extremo', apostila.
Así, recorda que 'ha de xustificarse pola contra, a que se destinou o diñeiro (suficiente para aboar o imposto debido) que non se destinou a minorar débedas con bancos' e argumenta que 'existen mesmo algunhas transferencias, de difícil xustificación nunha empresa en crise'.
DOLO
En relación á segunda liña de argumentación, a defensa alegou que o imputado 'nunca' tivo intención de defraudar, e que a súa contabilidade 'mesmo era máis prexudicial para el, fiscalmente, que os datos de que dispoñía a Facenda Pública e que as vendas, ao ser notariais, eran puntualmente comunicadas á Axencia Tributaria con nitidez de cifras'.
Ao respecto, o xuíz do Xulgado de Instrución Número 2 de Santiago resalta no auto que o imputado 'xa coñecía perfectamente, por utilizalo antes, o recurso de declaración de impostos con solicitude de pagamento aprazado', polo que 'a simple afirmación de non declarar por non poder pagar, non está xustificada'.
Ademais, Taín manifesta no auto que algunhas das actuacións do imputado como administrador 'contradín frontalmente a súa intención de aboar os impostos, posto que indican preferencias por outros fins aos que destinar ingresos, moi distintos aos fins públicos'.
'A intención subxectiva do imputado aínda non é clara e, por iso, procede continuar coa investigación para aclarar os extremos relativos a esta', considera o xuíz. Con respecto a este extremo, recorda 'que non é función da fase instrutora adiantar o xuízo, senón acreditar a existencia de indicios de delito, e unha vez acreditada a devandita existencia, permitir que sexa en plenario onde se haberá de dilucidar a culpabilidade ou inocencia do xa entón acusado'.
Por todo iso, o xuíz instrutor comenta que 'non pode adiantarse o xuízo para evitar a pena de banco, do mesmo modo que non pode declararse a culpabilidade en fase de instrución'. 'Apreciándose indicios claros da existencia dun delito, e no presente suposto si concorren', sinala o xuíz porque 'os feitos son incontestables, e a aparencia de delito é clara', segundo engade, unha vez finalizada a fase de recollida de elementos de convicción, 'unicamente procede dar paso á fase de plenario', onde se debe decidir a culpabilidade ou inocencia do imputado'.
