A Administración, mais que tomar sensibilidade da situación creando as condicións apropiadas para pór en valor os únicos activos capaces de impulsar a reactivación , non tan só decide tomar dirección contraria, senón que detén a súa expansión.
Á marxe da oligarquía financeira, esa poderosa elite, titular dos monopolios industriais e bancarios que dominan ao seu antollo a economía e a política, o resto dos operadores, PEMES e autónomos que a pesar da desatención institucional exercen como verdadeiros impulsores da dinámica produtiva e únicos referentes da creación de emprego. Coa posta en práctica dos novos axustes aprobados polo Executivo do PP, é evidente, que a súa debilitada vitalidade sufrirá un novo contratempo que porá en serio perigo a súa continuidade, polo incremento de vulnerabilidade que ditas medidas inducen.
Nun país onde o peso específico acumulado entre as PEMES e os autónomos supera o estándar medio dos países membros da Unión, cunha contribución ao seu tecido empresarial superior ao 99 por cento do total, e unha achega ao emprego en torno ao 80 por cento da masa laboral. Resulta irónico que no canto de recoñecerlles a función preferente que desempeñan como ferramentas propulsoras do crecemento e o desenvolvemento social, en razón inversa, a pesar de ter alcanzado os 5,7 millóns de parados cunha taxa de desemprego do 24,63%, óptese, por establecer obstáculos e barreiras que limiten a súa función dinamizadora, freando súa tendencia histórica por imperativo da arbitrariedade política.
Aspectos como o incremento de retención do IRPF nas actividades profesionais, en seis puntos, o aumento do IVE nas súas distintas modalidades coa continuidade do adiantamento de pago sen ter cobradas as facturas, sumado á ampliación da recarga de equivalencia, nun coma dous puntos, e o engadido da liberación de horarios comerciais en certas actividades. Todo este cúmulo de factores negativos aplicados a estes sectores no contesto da crise económica que atravesamos, será o factor indicativo para que moitos autónomos e PEMES, perdan toda esperanza de recuperación e fuxindo de maiores prexuízos decidan pór peche á súa actividade.
A contradición está servida, e aquela aposta electoral do actual executivo polos autónomos e as PEMES como motores da economía e referentes do impulso para saír da crise, a estas alturas, agora decaídos do seu empeño, só cabe lembrarlles, que ambos os sectores, tan só poderán sacarnos da crise si se lles deixa, e paradoxalmente, cos últimos axustes de aplicación, non se fai senón prexudicar a súa estabilidade, eliminando calquera esperanza de recuperación.
Así, mentres o país segue sendo portada de actualidade informativa en razón á complexa situación económica, a Administración, mais que tomar sensibilidade da situación creando as condicións apropiadas para pór en valor os únicos activos capaces de impulsar a reactivación , non tan só decide tomar dirección contraria, senón que detén a súa expansión, e o mais concreto expoñente de tal afirmación represéntao a freada do propio goberno á Lei de Emprendedores, que agora terá que esperar 'sine die', despois que sete meses atrás, o Presidente Rajoy, presentásea como o proxecto estrela da dinamización empresarial.
Estamos ante unha fantasía mais, unha declaración de intencións cuxa futura tradución lexislativa, equivalerá alternativamente a un novo proxecto de lei baleiro de contidos e recortado dos apoios fiscais inicialmente previstos, ou na súa falta, reducidos á mínima expresión, é dicir, un modelo inservible, outro expoñente mais da política testemuñal á que nos ten habituado o goberno, e cuxo resultado efectivo non será outro que acentuar a escala de limitacións que impidan a evolución.
Con todo, á vista dos feitos, o que resulta indolente é a actitude das institucións patronais, quen sorprendentemente, mais que representar aos seus asociados, promotores de actividades mercantís, os dirixentes, despuntan polo seu acatamento ás directrices cociñadas na rúa Génova.
Boa proba desta obediencia represéntao o seu implícito apoio en defensa do último plan de axuste gobernamental, cuxo respaldo, non podería ser referendado por ningún empresario nos seus cabais, se este, ten a mínima noción da relación entre a economía e o funcionamento empresarial, por canto, a súa incidencia xerará un quebranto irreversible que acentuará o desemprego e conducirá á destrución continuada do tecido empresarial.
Estas actitudes diverxentes por parte dos representantes da patronal converten a estas entidades de representación, en estruturas ineficaces , en correas de transmisión ao servizo do poder político, quen coa colaboración necesaria, manipulan con finalidade oposta aos lexítimos intereses da súa base asociativa.
Nin que dicir ten, que o silencio cómplice por si mesmo, sempre resulta ser extraordinariamente expresivo.
Nun país onde o peso específico acumulado entre as PEMES e os autónomos supera o estándar medio dos países membros da Unión, cunha contribución ao seu tecido empresarial superior ao 99 por cento do total, e unha achega ao emprego en torno ao 80 por cento da masa laboral. Resulta irónico que no canto de recoñecerlles a función preferente que desempeñan como ferramentas propulsoras do crecemento e o desenvolvemento social, en razón inversa, a pesar de ter alcanzado os 5,7 millóns de parados cunha taxa de desemprego do 24,63%, óptese, por establecer obstáculos e barreiras que limiten a súa función dinamizadora, freando súa tendencia histórica por imperativo da arbitrariedade política.
Aspectos como o incremento de retención do IRPF nas actividades profesionais, en seis puntos, o aumento do IVE nas súas distintas modalidades coa continuidade do adiantamento de pago sen ter cobradas as facturas, sumado á ampliación da recarga de equivalencia, nun coma dous puntos, e o engadido da liberación de horarios comerciais en certas actividades. Todo este cúmulo de factores negativos aplicados a estes sectores no contesto da crise económica que atravesamos, será o factor indicativo para que moitos autónomos e PEMES, perdan toda esperanza de recuperación e fuxindo de maiores prexuízos decidan pór peche á súa actividade.
A contradición está servida, e aquela aposta electoral do actual executivo polos autónomos e as PEMES como motores da economía e referentes do impulso para saír da crise, a estas alturas, agora decaídos do seu empeño, só cabe lembrarlles, que ambos os sectores, tan só poderán sacarnos da crise si se lles deixa, e paradoxalmente, cos últimos axustes de aplicación, non se fai senón prexudicar a súa estabilidade, eliminando calquera esperanza de recuperación.
Así, mentres o país segue sendo portada de actualidade informativa en razón á complexa situación económica, a Administración, mais que tomar sensibilidade da situación creando as condicións apropiadas para pór en valor os únicos activos capaces de impulsar a reactivación , non tan só decide tomar dirección contraria, senón que detén a súa expansión, e o mais concreto expoñente de tal afirmación represéntao a freada do propio goberno á Lei de Emprendedores, que agora terá que esperar 'sine die', despois que sete meses atrás, o Presidente Rajoy, presentásea como o proxecto estrela da dinamización empresarial.
Estamos ante unha fantasía mais, unha declaración de intencións cuxa futura tradución lexislativa, equivalerá alternativamente a un novo proxecto de lei baleiro de contidos e recortado dos apoios fiscais inicialmente previstos, ou na súa falta, reducidos á mínima expresión, é dicir, un modelo inservible, outro expoñente mais da política testemuñal á que nos ten habituado o goberno, e cuxo resultado efectivo non será outro que acentuar a escala de limitacións que impidan a evolución.
Con todo, á vista dos feitos, o que resulta indolente é a actitude das institucións patronais, quen sorprendentemente, mais que representar aos seus asociados, promotores de actividades mercantís, os dirixentes, despuntan polo seu acatamento ás directrices cociñadas na rúa Génova.
Boa proba desta obediencia represéntao o seu implícito apoio en defensa do último plan de axuste gobernamental, cuxo respaldo, non podería ser referendado por ningún empresario nos seus cabais, se este, ten a mínima noción da relación entre a economía e o funcionamento empresarial, por canto, a súa incidencia xerará un quebranto irreversible que acentuará o desemprego e conducirá á destrución continuada do tecido empresarial.
Estas actitudes diverxentes por parte dos representantes da patronal converten a estas entidades de representación, en estruturas ineficaces , en correas de transmisión ao servizo do poder político, quen coa colaboración necesaria, manipulan con finalidade oposta aos lexítimos intereses da súa base asociativa.
Nin que dicir ten, que o silencio cómplice por si mesmo, sempre resulta ser extraordinariamente expresivo.
