Aquilino Valencia Salgado é rexidor do Concello de Calvos de Randín desde o ano 2007. Previamente, nos anos oitenta, xa tivera unha experiencia como concelleiro na Corporación.
Aspiraba a ser alcalde?
Non, a verdade é que non. A miña entrada no mundo da política foi un cúmulo de circunstancias. Eu fora concelleiro nos anos 80 e, logo daquela experiencia, xureime á min mesmo non volver probar. O caso é que un grupo de veciños convenceume para que me presentase no 2007. O feito de que mo pedise xente do meu municipio e de que a forma de gobernar que naquel momento había no concello necesitaba un cambio radical, porque o entón equipo de goberno consideraba o consistorio como algo persoal e non dos veciños, convenceume para intentalo. Por iso, o obxectivo que me marquei desde o principio foi conseguir que este Concello fose a casa de todos.
Está cumprindo os obxectivos marcados?
A verdade é que non. Cheguei á alcaldía con moi mala sorte. Seleccionei un equipo de goberno co que fora o segundo da miña lista electoral como man dereita no Concello, cando esta persoa -José Manuel Andrade- xa tiña pactado descabalgarme da alcaldía. O conflito xurdido a partir desta circunstancia atrasou bastante as miñas posibilidades de facer de Calvos un concello cos servizos doutro calquera. Ese primeiro mandato estivo marcado polos xuízos, e este segundo pola crise.
Hai algún proxecto que se lle resista de forma especial?
A meta que eu entendo que debemos conseguir é que un mínimo de xente se fixe nas nosas potencialidades. Temos que conseguir o máximo de concentracións parcelarias para potenciar agricultura e gandería. Un terceiro aspecto importante é espertar o potencial turístico, e tamén, se houbera unha normativa ben feita, é importante o sector forestal. Pero o proxecto máis importante é pagar a débeda que temos. No 2007 debiamos máis de 1.000 euros por habitante. Todos coñecemos o Real Decreto que obriga a saldar a débeda municipal en 10 anos. Imaxínese que papeleta para un concello como Calvos, cunha débeda de algo máis de 800.000 euros. Grazas a Deus, creo que tenenos encauzado o pago da débeda, aínda que nos come a maior parte do orzamento.
Que é o que máis demandan os veciños?
Os veciños de Calvos demostráronme desde un principio o sensatos e responsables que son. Pídenche pequenas cousas, o xusto, porque saben como está a situación. Os maiores solicitan que alguén vaia á súa casa unha vez á semana, para traerlle medicinas, para facer algunha cousa na casa... Os mozos piden traballo, é o seu dereito e niso estamos traballando.
Cales son os alicerces económicos do seu municipio?
A recadación dos distintos impostos, que son poucos nun pobo como Calvos, con ao redor de 1.000 habitantes. O que cobramos polo imposto de circulación; o de lixo, que ao contrario que a maioría de concellos que o subiron xa fai dous anos, nós non subimos ata fai uns meses, e o resto de impostos, ademais das achegas doutras administracións, cada vez menores.
Aínda que a marxe de manobra non é moito, que se realizou no concello desde que está vostede á fronte?
Considero que o meu gran logro foi algo inmaterial, dar o Concello aos cidadáns. Pero no material tamén conseguimos unha notable mellora en infraestructuras de camiños, creamos centros sociais; rehabilitamos varias casas rectorais, conseguimos varias concentracións parcelarias, aforramos no alumeado público... Fixemos cousas e faremos máis por Calvos.
Que os veciños ven no Concello a súa casa
'Non é unha obra material', asegura Aquilino Valencia, 'do que me sento máis orgulloso é de que calquera veciño séntese no Concello como na súa casa'. El regidor de Calvos de Randín explica que ' ese era un dos meus obxectivos cando cheguei á alcaldía e creo telo conseguido'
Fixar poboación nova no municipio
'Entre os obxectivos que me marquei está conseguir que o meu concello teña os atractivos suficientes para fixar poboación nova e evitar que Calvos desapareza, dotarlle deses servizos cos que conta calquera outro municipio da provincia', apunta el alcalde de Calvos de Randín.
Gústanme os ovos fritos con panceta
Unha afición ou deporte
Nos deportes son practicante, non me quedo en mero espectador. Encántame o tenis, o fútbol e, sobre todo, a caza, aínda que sei que ten moitos detractores.
O seu prato favorito?
Non son persoa moi escolleita para iso da gastronomía, así que un prato sinxelo bástame; uns ovos fritos con panceta, por exemplo.
Que xénero de películas lle gusta?
Gústanme as películas de acción, tamén as que se desenvolven en plena natureza, e as históricas. Si teño que dar un nome, agora me sae o dunha serie: 'Isabel'.
Ten preferencias á hora de viaxar?
Non viaxo con moita frecuencia, pero si o fago é a sitios de turismo rural e en plena natureza. Si podo escoller, prefiro viaxar por estrada. E en canto a si por España ou ao estranxeiro, prefiro o primeiro
Un libro.
Gústame ler, sobre todo, libros de historia, pero tamén de aventuras, aínda que non podería destacar ningún título.
Non, a verdade é que non. A miña entrada no mundo da política foi un cúmulo de circunstancias. Eu fora concelleiro nos anos 80 e, logo daquela experiencia, xureime á min mesmo non volver probar. O caso é que un grupo de veciños convenceume para que me presentase no 2007. O feito de que mo pedise xente do meu municipio e de que a forma de gobernar que naquel momento había no concello necesitaba un cambio radical, porque o entón equipo de goberno consideraba o consistorio como algo persoal e non dos veciños, convenceume para intentalo. Por iso, o obxectivo que me marquei desde o principio foi conseguir que este Concello fose a casa de todos.
Está cumprindo os obxectivos marcados?
A verdade é que non. Cheguei á alcaldía con moi mala sorte. Seleccionei un equipo de goberno co que fora o segundo da miña lista electoral como man dereita no Concello, cando esta persoa -José Manuel Andrade- xa tiña pactado descabalgarme da alcaldía. O conflito xurdido a partir desta circunstancia atrasou bastante as miñas posibilidades de facer de Calvos un concello cos servizos doutro calquera. Ese primeiro mandato estivo marcado polos xuízos, e este segundo pola crise.
Hai algún proxecto que se lle resista de forma especial?
A meta que eu entendo que debemos conseguir é que un mínimo de xente se fixe nas nosas potencialidades. Temos que conseguir o máximo de concentracións parcelarias para potenciar agricultura e gandería. Un terceiro aspecto importante é espertar o potencial turístico, e tamén, se houbera unha normativa ben feita, é importante o sector forestal. Pero o proxecto máis importante é pagar a débeda que temos. No 2007 debiamos máis de 1.000 euros por habitante. Todos coñecemos o Real Decreto que obriga a saldar a débeda municipal en 10 anos. Imaxínese que papeleta para un concello como Calvos, cunha débeda de algo máis de 800.000 euros. Grazas a Deus, creo que tenenos encauzado o pago da débeda, aínda que nos come a maior parte do orzamento.
Que é o que máis demandan os veciños?
Os veciños de Calvos demostráronme desde un principio o sensatos e responsables que son. Pídenche pequenas cousas, o xusto, porque saben como está a situación. Os maiores solicitan que alguén vaia á súa casa unha vez á semana, para traerlle medicinas, para facer algunha cousa na casa... Os mozos piden traballo, é o seu dereito e niso estamos traballando.
Cales son os alicerces económicos do seu municipio?
A recadación dos distintos impostos, que son poucos nun pobo como Calvos, con ao redor de 1.000 habitantes. O que cobramos polo imposto de circulación; o de lixo, que ao contrario que a maioría de concellos que o subiron xa fai dous anos, nós non subimos ata fai uns meses, e o resto de impostos, ademais das achegas doutras administracións, cada vez menores.
Aínda que a marxe de manobra non é moito, que se realizou no concello desde que está vostede á fronte?
Considero que o meu gran logro foi algo inmaterial, dar o Concello aos cidadáns. Pero no material tamén conseguimos unha notable mellora en infraestructuras de camiños, creamos centros sociais; rehabilitamos varias casas rectorais, conseguimos varias concentracións parcelarias, aforramos no alumeado público... Fixemos cousas e faremos máis por Calvos.
O seu maior logro
Que os veciños ven no Concello a súa casa
'Non é unha obra material', asegura Aquilino Valencia, 'do que me sento máis orgulloso é de que calquera veciño séntese no Concello como na súa casa'. El regidor de Calvos de Randín explica que ' ese era un dos meus obxectivos cando cheguei á alcaldía e creo telo conseguido'
A súa asignatura pendente
Fixar poboación nova no municipio
'Entre os obxectivos que me marquei está conseguir que o meu concello teña os atractivos suficientes para fixar poboación nova e evitar que Calvos desapareza, dotarlle deses servizos cos que conta calquera outro municipio da provincia', apunta el alcalde de Calvos de Randín.
En privado
Gústanme os ovos fritos con panceta
Unha afición ou deporte
Nos deportes son practicante, non me quedo en mero espectador. Encántame o tenis, o fútbol e, sobre todo, a caza, aínda que sei que ten moitos detractores.
O seu prato favorito?
Non son persoa moi escolleita para iso da gastronomía, así que un prato sinxelo bástame; uns ovos fritos con panceta, por exemplo.
Que xénero de películas lle gusta?
Gústanme as películas de acción, tamén as que se desenvolven en plena natureza, e as históricas. Si teño que dar un nome, agora me sae o dunha serie: 'Isabel'.
Ten preferencias á hora de viaxar?
Non viaxo con moita frecuencia, pero si o fago é a sitios de turismo rural e en plena natureza. Si podo escoller, prefiro viaxar por estrada. E en canto a si por España ou ao estranxeiro, prefiro o primeiro
Un libro.
Gústame ler, sobre todo, libros de historia, pero tamén de aventuras, aínda que non podería destacar ningún título.
