Voando andan polo aire, soltas, as nosas letras, buscando a túa boca tan fermosa. Escollerás a dozura para falar das cousas cheas de esperanza? Ou a forza para abrir a paixón e a raza que levas dentro? Facerás chorar coa tenrura e a emoción das que naceran libres e quedan encadeadas, ou facerás rir coas que van en coiros co bico torto facendo paiasadas para que se liberen os nenos? Escollerás as amorosas para que falen do sangue que lle ferve ó namorado remirando o corpo desexado? Ou a de desamor daquel que sabe que perdeu aquelo que o facía máis feliz?
Voando andan polo ceo as letras preciosas da nosa fala agardando a boca linda que as lance compostas e unidas ó mar sen fin das ilusións e das aventuras. Palabras co sabor da Miña Terra, que sempre levas a luz do teu primeiro verso tan adentro.
