Miguel Anxo Bastos Boubeta (Vigo, 1967) regresa ao Foro La Región este xoves nunha conferencia almorzo que terá lugar na Carballeira de Santa Cruz. Profesor de Ciencias Políticas na Universidade de Santiago de Compostela, Bastos Buceta é ademais un analista visceral e estimulador que, nesta ocasión, falará sobre a actualidade política mundial.
No momento actual en Ucraína e Palestina, como de próximo está un conflito máis amplo?
Teño que recoñecer que eu non esperaba que se chegase a unha guerra en Ucraína. Así que agora xa non me atrevo a facer prognósticos. Hoxe estamos nunha escalada dialéctica. Cando Macron, e cando desde Canadá ou Estonia, se empeza a dicir que enviarán tropas a Ucraína, aínda que sexa para asesorar, é mal sinal. Non sei como vai responder Putin. Pensemos que no Vietnam tamén foi así: unha escalada. Ao principio, dialéctica...
Como hai que interpretar o movemento de Macron? É unha resposta a Trump?
Macron responde tamén a Sholz, que é un líder débil en comparación a Merkel. Macron viu a ocasión de se converter en líder. En canto a Trump, veremos como resolve. É impredicible. Berra moito, mais non se meteu en guerra ningunha. E mesmo intentou saír das que estaba. Ademais, penso que Putin tenlle máis medo do que lle ten a Biden.
Ve risco de que as guerras en Ucraína e en Palestina se retroalimenten?
Hai uns meses parecía que si, que podía acontecer, cando Rusia parecía tomar moito partido polos palestinos. Agora penso que unha das claves pode estar nos problemas internos de Irán, cun liderado moi cuestionado. Pode que teña axitado aos seus amigos na rexión, desde Hamás aos hutíes, para botar fóra esa tensión. Irán tampouco se acaba de involucrar no conflito. Teñen medo ás consecuencias. Creo que os palestinos foron abandonados polos seus aliados. E Rusia está mirando agora para os máis próximos. Por exemplo, para Armenia, que pode estar cambiando de bando.
Que supón a entrada de Suecia e Finlandia na OTAN?
Non sei que negocio fixo Putin con esta invasión de Ucraína. Conseguiu que todos se metan na OTAN. Antes tiña máis ou menos quietos aos veciños; agora ten mil e pico quilómetros máis de fronteira directa coa OTAN. A tensión aumentará. E os Estados bálticos están na cabeza de todos como principais países baixo a ameaza rusa.
Pensa que Putin aliméntase tamén desa aspiración á Gran Rusia?
Hai certo debate ao respecto, si. Uns din que Rusia arela recuperar o territorio dos zares. E ese territorio, o Imperio, inclúe Polonia e todos os Estados bálticos, e inclúe Moldavia. O obxectivo non sería chegar até Berlín, porque son pobos que lle son alleos. Putin estaría pensando dentro desa lóxica e querería recuperar a antiga Unión Soviética. Pero non ir máis alá. Lembremos que a URSS tiña estados satélites e non os integrou dentro das súas fronteiras.
Como se está movendo China neste escenario de tensión crecente?
China está intervindo para controlar o espazo na súa contorna sen que sexa unha intervención militar. Ábrese a posibilidade dunha intervención directa en Taiwán. Mais historicamente China non é un pobo nin militarista nin expansionista. Os custes dunha invasión de Taiwán serían moi altos. E os beneficios, mínimos. O único valor serían as fábricas de chip, que supoño que ficarían destruídas. Territorio? Xa teñen dabondo.
China estase a mover doutro xeito fóra dese espazo natural, non?
Si, faino en África e tamén en América Latina. É un imperialismo económico. Compran terras, compran portos estratéxicos, como o do Pireo. Están garantindo un subministro de alimentos. E rutas comerciais, como a antiga Ruta da Seda que están a recuperar. Compran empresas, coma a Volvo, para adquirir tecnoloxía. De momento, é un imperialismo pacífico.
Por que as sociedades occidentais non están a reaccionar contra as guerras como no 91 e no 2003, por exemplo?
Penso, no caso do conflito entre Israel e Palestina, que desta volta hai un elemento diferente. Boa parte da opinión pública occidental considera que foron os palestinos, Hamás, os que empezaron, cuns atentados moi crueis. E quizás desde unha estratexia de acción-reacción, porque Israel está actuando como se prevía. En calquera caso, a respecto do problema árabe-israelí, non teño unha postura. Aínda non nacera eu e xa pelexaban. É moi complexo.
E España, que pinta como Estado na xeopolítica mundial?
Pinta pouco. Temos pouco peso económico e demográfico para pintar algo. É mellor así, non se meter en moitas leas. O papel da diplomacia española é tratar de levarse ben cos veciños. Especialmente con Marrocos e Alxeria, que é de onde poden vir os problemas.
