Nunca hai paz sen desarme, pero o desarme físico non servirá se antes non hai outros. Asumamos que tanto Otegi como Usabiaga, aínda que non practiquen a loita armada, forman parte do chamado 'entramado etarra', e ten nel un papel de dirixentes; como tales foron condenados e están na cadea. Porén, resulta bastante claro que non haberá paz total en Euskadi se non se chega a reinsertar ao actual 'mundo de ETA' na vida da democracia, e que Otegi é dos que apostou máis forte por ese obxectivo. É probábel que lle corresponda un papel de importancia no futuro dun Euskadi pacificado, sen descartar que un día incluso poida chegar a lehendakari.
Eses paradoxos forman parte de todos os procesos de ruptura dun modelo para pasar a outro. O primeiro desarme consistiría en ve-lo paradoxo como tal, coa súa carga de contradición e anomalía, e en pensar como podería ser superada.
